طراحی کارآزمایی بالینی به منظور تعیین تاثیر افزودن کینزیوتیپ مچ پا به درمان رایج فیزیوتراپی بر راه رفتن و تعادل کودکان مبتلا به فلج مغزی دی‌پلژی اسپاستیک: پروتکل کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور

ﻣﻘﺪﻣﻪ: مطالعه حاضر، طراحی یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور می‌باشد که با هدف تعیین تاثیر افزودن کینزیوتیپ مچ پا به درمان رایج فیزیوتراپی بر راه رفتن و تعادل کودکان مبتلا به فلج مغزی دی‌پلژی اسپاستیک انجام خواهد شد.مواد و روشﻫﺎ: این کارآزمایی بالینی بر روی 20 کودک که به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و مداخله قرار می‌گیرند، انجام خواهد شد. برنامه فیزیوتراپی رایج برای تمام شرکت‌کنندگان یکسان می‌باشد و هر دو گروه از چهار هفته درمان رایج فیزیوتراپی بهره‌مند خواهند شد. در گروه مداخله، علاوه بر درمان روتین، کینزیوتیپ به مدت چهار هفته بر مچ پای کودکان اعمال می‌شود. پس از اتمام این دوره، شش هفته فاز پیگیری هر دو گروه طول می‌کشد که در این دوره آن‌ها از درمان فیزیوتراپی بهره‌مند می‌شوند. برنامه درمانی دو جلسه در هفته تکرار می‌گردد. پیامدها شامل آزمون timed up and go (tug)، معیار ارزیابی عملکرد حرکتی درشت (gross motor function measure یا gmfm) و مقیاس تعادل کودکان (pediatric balance scale یا pbs) است. توزیع نرمال داده‌ها با استفاده از آزمون shapirowilk تعیین می‌گردد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها و بررسی تغییرات قبل و پس از درمان در هر گروه در صورت نرمال بودن داده‌ها، از آزمون paired t و در غیر این صورت، از آزمون wilcoxon استفاده خواهد شد. همچنین، جهت مقایسه بین گروه‌ها، از آزمون repeated measures anova استفاده می‌شود.بحث: کینزیوتیپ منجر به بهبود حرکات ارادی، هماهنگی و تعادل و استقلال عملکردی در کودکان مبتلا به فلج مغزی می‌شود. به نظر می‌رسد مطالعه‌ای به بررسی تاثیر کینزیوتیپ اصلاحی اکواینوس مچ پا بر راه رفتن و تعادل کودکان مبتلا به فلج مغزی دی‌پلژی نپرداخته است. در کارآزمایی طراحی شده، مشخص خواهد شد که افزودن کینزیوتیپ مچ پا به درمان فیزیوتراپی، بر عملکرد و تعادل این کودکان تاثیر دارد یا خیر؟