فعالیت بدنی در افراد مبتلا به کم‌توانی ذهنی: یک مطالعه مروری روایی

مقدمه: فعالیت بدنی و تمرین، دو عامل مهم در بهبود سلامت افراد مبتلا به کم‌توانی ذهنی می‌باشد. مطالعات گوناگونی به بررسی سطح فعالیت بدنی، فواید، احتیاطات و اصول تمرین در این افراد پرداخته‌اند. پژوهش حاضر با هدف مرور مقالاتی در این زمینه به منظور ارایه یک چارچوب کلی جهت ارتقای فعالیت بدنی در افراد مبتلا به کم‌توانی ذهنی انجام شد.مواد و روش‌ها: برای یافتن مقالات مرتبط، کلید واژه‌های «physical activity، exercise، intellectual disability و down syndrome» در پایگاه‌های اطلاعاتی مختلف شامل pubmed، pedro، sciencedirect و magiran مورد جستجو قرار گرفت. 22 مقاله برای بررسی انتخاب و اطلاعات آن‌ها درباره سطوح فعالیت بدنی، فواید و اصول تجویز ورزش در افراد مبتلا به کم‌توانی ذهنی استخراج گردید.یافته‌ها: با وجود فواید فراوان فعالیت بدنی، سطح آن در افراد مبتلا به کم‌توانی ذهنی کمتر از سایر افراد گزارش گردید. در ارزیابی‌های قبل از ورزش، باید به شرایط قلبی عروقی، جسمی، ذهنی و سلامت پزشکی افراد توجه کرد که اهمیت این معاینه‌ها در مبتلایان به سندرم داون بیشتر است. از جمله مفیدترین ورزش‌ها در افراد مبتلا به کم‌توانی ذهنی می‌توان به ورزش‌های هوازی، تقویتی و تعادلی اشاره نمود.نتیجه‌گیری: ورزش نقش مهمی را در سلامت افراد مبتلا به کم‌توانی ذهنی ایفا می‌کند. قبل از تجویز هرگونه فعالیت ورزشی، باید معاینه‌های لازم صورت گیرد.