توصیف محیط پرورش استعداد ورزشکاران پارالمپیک

مقدمه: پژوهش‌های امروزی با تغییر رویه به جای شناسایی استعداد که فرایندی نفس‌گیر و گاهی بدون نتیجه مطلوب است، به دنبال توصیف محیط مناسب برای پرورش استعدادهای ورزشی می‌باشند. بر همین اساس، برخی تحقیقات به توصیف محیط پرورش استعدادهای ورزشی پرداخته‌اند، اما کمتر مطالعه‌ای به توصیف محیط پرورش استعداد ورزشکاران معلول پرداخته است. پژوهش حاضر با هدف توصیف محیط پرورش استعداد ورزشکاران پاراآسیایی و پارالمپیک انجام شد.مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی بود و شرکت‌کنندگان آن را 150 ورزشکار (48 دختر و 102 پسر) که بین سال‌های 2014 تا 2018 در مسابقات پاراآسیایی و پارالمپیک در رده سنی نوجوانان و جوانان شرکت کرده‌ بودند، تشکیل داد. نمونه‌ها به‌ صورت در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات، از پرسش‌نامه محیط پرورش استعداد (talent development environment questionnaire یا tdeq) استفاده گردید. این پرسش‌نامه دارای هفت خرده مقیاس «تمرکز بر رشد بلندمدت، آماده‌سازی کیفی، ارتباطات، درک ورزشکار، شبکه حمایتی، محیط چالشی و رقابتی و اصول رشد بلندمدت» می‌باشد. داده‌ها با استفاده از آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین چهار خرده مقیاس «تمرکز بر رشد بلندمدت (0.001 = p)»، «ارتباطات (0.001 = p)»، «محیط چالشی و رقابتی (0.001 = p)» و «اصول رشد بلندمدت (0.001 = p)» بالاتر از سطح متوسط و میانگین دو خرده مقیاس «شبکه حمایتی (0.450 = p)» و «درک ورزشکار (0.360 = p)» در سطح متوسط ارزیابی گردید. میانگین خرده مقیاس «آماده‌سازی کیفی (0.035 = p)» نیز مقداری پایین‌تر از سطح متوسط را نشان داد.نتیجه‎گیری: در محیط پرورش استعداد معلولان، باید توجه بیشتری به حمایت پیوسته، در دسترس و همیشگی کادر مربیان و فراهم آوردن امکانات و تسهیلات شود. همچنین، مربیان باید اهمیت بیشتری برای سلامتی جسمی و روانی ورزشکار قایل شوند تا ورزشکار احساس کند که سلامتی‌اش برای مربی مهم است.