تاثیر تمرین بدنی با دستگاه بازخورد هشدار دهنده لرزشی - شنیداری بر کنترل تعادل سالمندان کم‌بینا

مقدمه: کیفیت پایداری که به تعادل ارجاع داده می‌شود، تحت عنوان توانایی نگهداری مرکز ثقل در ارتباط با نقطه اتکا تعریف می‌گردد. با توجه به مشکلات افراد سالمند کم‌بینا در حفظ و نگهداری تعادل و تاثیر این مهم بر فعالیت‌های اجتماعی آنان، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین بدنی با دستگاه بازخورد هشدار دهنده لرزشی - شنیداری بر کنترل تعادل سالمندان کم‌بینا انجام شد.مواد و روش‌ها: 30 سالمند کم‌بینا به صورت تصادفی ساده در دو گروه تمرین بدنی و تمرین بدنی به همراه دستگاه بازخورد زیستی قرار گرفتند. کم‌بینا بودن شرکت‌کنندگان از طریق تست snellen و دستگاه بینایی‌سنجی مشخص گردید. تمرینات شامل دو گونه تکلیف ایستادن و راه رفتن به‌ همراه تکالیف دوگانه حرکتی و ذهنی بود. سالمندان در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون در آزمون‌های تعادلی دستگاه تعادل‌سنج استابیلومتر شرکت نمودند. گروه‌ها به مدت 12 هفته و هفته‌ای دو جلسه به تمرین پرداختند. نتایج با استفاده آزمون repeated measures anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: تمرین بدنی بدون دستگاه بازخورد زیستی و همراه با آن، تاثیر معنی‌داری بر تعادل سالمندان کم‌بینا داشت (0.001 = p). بر اساس نتایج آزمون independent t، تفاوت معنی‌داری بین تعادل دو گروه در مرحله پس‌آزمون مشاهده شد؛ بدین معنی که گروه تمرین با دستگاه، عملکرد بهتری را در تعادل نشان داد (0.035 = p).نتیجه‎گیری: تمرینات بدنی به‌ همراه استفاده از دستگاه بازخورد هشدار دهنده، می‌تواند موجب بهبود شاخص‌های تعادل شود. در این میان، دستکاری‌های چند حسی مبتنی بر راهبردهای سازگاری و جایگزینی می‌تواند نتیجه بهتری را به دنبال داشته باشد و بر میزان این اثربخشی بیفزاید.