مقایسه آمادگی جسمانی افراد دارای کم‌توان ذهنی با و بدون تجربه حضور در المپیک ویژه ایران

مقدمه: شرکت در برنامه‌های ورزشی، موجب افزایش سلامت جسمی، روانی و آمادگی جسمانی می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی آمادگی جسمانی افراد دارای کم‌توان ذهنی شرکت‌کننده در المپیک ویژه ایران و مقایسه با همتایان خود که در المپیک ویژه شرکت نکردند، بود.مواد و روش‌ها: نمونه‌های این مطالعه شامل 138 پسر 18 تا 30 ساله دارای کم‌توان ذهنی در دو گروه ورزشکاران (70 پسر دارای کم‌توان ذهنی مبتلا و غیر مبتلا به بدون سندرم داون) و غیر ورزشکار (68 پسر دارای کم‌توان ذهنی مبتلا و غیر مبتلا به سندرم داون) بود. جهت ارزیابی آمادگی جسمانی، مجموعه آزمون‌های eurofit ویژه شامل قدرت انفجاری پا (آزمون پرش طول)، قدرت دست (آزمون پرتاب توپ 2 کیلوگرمی)، استقامت موضعی عضلانی (آزمون دراز و نشست)، سرعت (آزمون 25 متر دویدن)، انعطاف‌پذیری (آزمون نشستن و رسیدن) و تعادل (آزمون راه رفتن تعادلی بر روی نیمکت) مورد استفاده قرار گرفت. به منظور مقایسه دو گروه از آزمون independent t برای متغیرهای قدرت انفجاری پا، استقامت موضعی عضلانی و سرعت و همچنین، از آزمون mannwhitney u برای متغیرهای قدرت دست، انعطاف‌پذیری، تعادل و شاخص توده بدنی (body mass index یا bmi) در سطح معنی‌داری p≤0/05 استفاده گردید.یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های ورزشکار و غیر ورزشکار کم‌توان ذهنی مبتلا و غیر مبتلا به سندرم داون در متغیرهای انعطاف‌پذیری (0.035 = p)، استقامت موضعی عضلانی (0.034 = p)، قدرت انفجاری پا (0.025 = p) و سرعت (0.009 = p) وجود داشت. در متغیرهای bmi (0.041 = p) و سرعت (0.001 = p) میان گروه‌های ورزشکار و غیر ورزشکار کم‌توان ذهنی غیر مبتلا به سندرم داون و همچنین، در متغیرهای انعطاف‌پذیری (0.030 = p)، استقامت موضعی عضلانی (0.001 = p)، قدرت انفجاری پا (0.001 = p) و سرعت (0.002 = p) بین گروه‌های ورزشکار و غیر ورزشکار مبتلا به سندرم داون تفاوت معنی‌داری مشاهده گردید.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، افراد شرکت‌کننده در برنامه‌های المپیک ویژه ایران سطح آمادگی جسمانی بهتری نسبت به افراد بدون تجربه المپیک ویژه داشتند. بنابراین، برنامه‌های المپیک ویژه به ‌عنوان عامل تاثیرگذاری بر بهبود آمادگی جسمانی افراد دارای کم‌توان ذهنی توصیه می‌شود.