بررسی مقایسه‌ای شاخص‌های عصبی و مکانیکی عضله گاستروکنمیوس داخلی اسپاستیک قبل و بعد از دوازده ماه ابتلا به بیماری در بیماران مبتلا به سکته مغزی

مقدمه: سکته مغزی، مهم‌ترین عامل ناتوانی در افراد بالغ محسوب می‌شود. اسپاستیسیتی نیز نوعی اختلال حرکتی شایع است که در اثر ضایعات اعصاب مرکزی مانند سکته مغزی بروز می‌کند و باعث ایجاد تغییر در عضله اسکلتی می‌شود و هر دو عامل عصبی و مکانیکی عضله را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی مقایسه‌ای شاخص‌های عصبی و مکانیکی عضله اسپاستیک در دو گروه بیماران مبتلا به سکته مغزی بر اساس مدت زمان ابتلا بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 45 بیمار مبتلا به سکته مغزی اسپاستیک شرکت نمودند که بر اساس مدت زمان ابتلا بر اساس ماه، به دو گروه کمتر و بیشتر از 12 ماه تقسیم شدند. ارزیابی‌های کلینیکی شامل ارزیابی تون عضله، رفلکس عمقی تاندون آشیل و دامنه حرکتی مفصل مچ پا به ترتیب با استفاده از modified modified ashworth scale (mmas)، چکش رفلکسی و گونیامتر دستی اندازه‌گیری گردید. شاخص‌های عصبی عضله گاستروکنمیوس داخلی شامل زمان تاخیر رفلکس h و نسبتhmax/mmax  با کمک دستگاه الکترومایوگرافی و شاخص‌های مکانیکی عضله شامل طول فاسیکل، زاویه پر شکل و ضخامت عضله با استفاده از دستگاه سونوگرافی مورد سنجش قرار گرفت. جهت مقایسه داده‌ها بین دو گروه با توجه به توزیع نرمال آن‌ها، از آزمون t استفاده شد.یافته‌ها: به جزء در متغیر مدت زمان ابتلا به بیماری (p<0.001)، در هیچ کدام از داده‌های جمع‌آوری شده دیگر، بین دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.