بررسی اثر ترتیبی تمرینات ذهنی و بدنی بر انتقال دوسویه فوری و تاخیری در یک تکلیف پرتابی در زنان مبتلا به فلج مغزی یک‌طرفه

مقدمه: انتقال یادگیری، از مباحث مهم در زمینه یادگیری و یکی از اصول آموزشی و توان‌بخشی در برخی بیماری‌ها با بیشترین کاربرد در جهان می‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر ترتیبی تمرینات ذهنی و بدنی بر انتقال دوسویه فوری و تاخیری در یک تکلیف پرتابی در زنان مبتلا به فلج یک‌طرفه بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی 30 نفر از مبتلایان به فلج یک‌طرفه (ناشی از فلج مغزی) نوع یک و مونث با دامنه سنی 12 تا 18 سال انجام شد. در این تحقیق، آزمودنی‌ها به تمرین تکلیف مورد نظر بر روی عضو سالم و آسیب دیده به دو صورت تمرین با تقدم ذهنی و یا بدنی پرداختند و تاثیر تمرینات بر روی عضو آسیب دیده مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های one way anova، تعقیبی tukey و independent t تجزیه و تحلیل گردید. همه نتایج در سطح معنی‌داری 0.05 = α محاسبه شد.یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین دو گروه تمرینی با تقدم ذهنی و بدنی در آزمون انتقال دوسویه فوری مشاهده نشد (490/0 = p)، اما عملکرد گروه تمرین با تقدم بدنی در آزمون‌های انتقال جانبی تاخیری کوتاه و بلند مدت، به‌ طور معنی‌داری بهتر از گروه تمرین با تقدم ذهنی بود (به ترتیب 0/036 = p و 0/001 = p).نتیجه‎گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می‌توان بیان کرد که با در نظر گرفتن محدودیت حرکت در بیماران مبتلا به فلج یک‌طرفه، استفاده از تکنیک انتقال دوسویه شاید بتواند در توان‌بخشی و افزایش ابعاد حرکتی این افراد موثر باشد. همچنین، به منظور افزایش یادگیری و اثربخشی بیشتر تمرینات، استفاده از تمرینات ترکیبی (بدنی و ذهنی) با تقدم تمرینات بدنی برای این افراد پیشنهاد می‌شود.