تاثیر تمرین چشم آرام با سازماندهی خودکنترل و ثابت-متغیر بر یادگیری و اجرای سرویس بک‌هند بدمینتون در دختران مبتدی دانشجو

مقدمه: چشم آرام (quiet eye یا qe)، به عنوان عامل گسترش دوره تثبیت خیرگی در بسیاری از تکالیف هدف‌گیری معرفی شده است که به دقت نیاز دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، اثر تمرین qe با سازماندهی بدنی خودکنترل و ثابت متغیر بر اجرا و یادگیری سرویس بک‌هند بدمینتون در دانشجویان دختر مبتدی بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه آزمایشی به صورت نیمه تجربی بر روی 19 دانشجوی تربیت بدنی دختر دانشگاه تهران انجام گردید. نمونه‌ها به روش در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه خودکنترل (9 نفر) و ثابت متغیر (10 نفر) در پیش‌آزمون قرار گرفتند. تکلیف مورد نظر، ضربه سرویس بک‌هند بدمینتون بود. جهت سنجش دقت اجرای بک‌هند بدمینتون، از آزمون استاندارد 5 ارزشی (french short serve) و برای ثبت داده‌های بینایی از دستگاه ردیابی چشم (eye tracking) استفاده شد. مشارکت‌کنندگان یک روز پس از پیش‌آزمون، در سه جلسه اکتساب (8 دسته 15 کوششی و در مجموع 360 کوشش) شرکت نمودند و 48 ساعت بعد از آزمون اکتساب، آزمون‌های یادداری و انتقال را انجام دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب 4 × 2 در اجرا و 3 × 2 در طول دوره qe مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 0.05 ≥ p به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.یافته‌ها: طول دوره qe در هر دو گروه از مرحله پیش‌آزمون تا یادداری افزایش معنی‌داری را نشان داد (0.001 ≥ p). بنابراین، می‌توان گفت که هر دو شیوه تمرین، تاثیر مثبتی بر طول دوره qe داشته است. تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها (0.374 = p) و درون گروه‌ها (0.890 = p) در دقت اجرا مشاهده نشد.نتیجه‎گیری: به نظر می‌رسد که سازماندهی تمرین خودکنترل و ثابت متغیر، اثرات مشابهی بر دقت و طول دوره qe دارد.