تاثیر دو نوع تمرین ثبات مرکزی تنه و تمرین مقاومتی کل بدن بر عملکرد، تعادل و قدرت زنان ورزشکار دارای پیچ‌خوردگی مچ پا: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

مقدمه: پیچ‌خوردگی مچ پا از جمله آسیب‌های شایع در بین ورزشکاران می‌باشد که با اختلال در تعادل همراه است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرین ثبات مرکزی تنه و تمرین مقاومتی کل بدن (totalbody resistance exercise یا trx) بر عملکرد، قدرت و تعادل زنان ورزشکار دارای پیچ‌خوردگی مچ پا بود.مواد و روش‌ها: 40 زن ورزشکار دچار پیچ‌خوردگی مچ پا (با میانگین سنی 2.99 ± 24.02 سال و وزن 4.08 ± 58.52 کیلوگرم) با روش تصادفی به چهار گروه تمرینات ثبات مرکزی (10 نفر)، تمرینات trx (10 نفر)، تمرینات ترکیبی (ثبات مرکزی + trx) (10 نفر) و گروه شاهد (10 نفر) تقسیم شدند. گروه‌های تجربی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته تمرین کردند. تعادل، عملکرد و قدرت آزمودنی‌ها قبل و بعد از انجام تمرینات منتخب به وسیله آزمون‌های تعادل [آزمون تعادلی گردشی ستاره (star excursion balance test یا sebt)، آزمون لک‌لک و آزمون تعادل y (y balance test یا ybt)]، عملکرد (جهش جانبی، جهش به شکل هشت لاتین) و قدرت (دستگاه ایزوکنتیک) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون ancova و تست تعقیبی bonferroni مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 0.050 > p به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.یافته‌ها: هر سه نوع تمرین، منجر به بهبود تعادل ایستا و پویا و بهبود عملکرد گروه‌های مداخله نسبت به گروه شاهد گردید (0.001 > p). تفاوت معنی‌داری بین دو گروه تمرین ترکیبی با ثبات مرکزی در عملکرد و تعادل پویا و ایستا و همچنین، بین گروه trx با ثبات مرکزی در تعادل ایستا وجود داشت (0.014 = p). با این حال، فقط تمرین ترکیبی منجر به افزایش قدرت عضلانی در ورزشکاران شد (0.001 = p) و تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های دیگر مشاهده نگردید (0.001 > p).نتیجه‎گیری: هر سه نوع تمرین، منجر به بهبود عملکرد و تعادل ایستا و پویا در ورزشکاران دارای پیچ‌خوردگی مچ پا می‌شود. با این حال، به نظر می‌رسد که تمرینات ترکیبی (ثبات مرکزی + trx)، اثرات قابل توجه‌تری بر بهبود تعادل، عملکرد و قدرت عضلانی در این ورزشکاران داشته باشد.