تاثیر ورزش‌های ترکیبی هوازی و مقاومتی بر شاخص‌های بیوشیمیایی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: بیماری دیابت یکی از مهم‌ترین مشکلات سلامت در نواحی آسیایی است. فعالیت فیزیکی نقش مهمی در کنترل متغیرهای متاثر از دیابت ایفا می‌کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثرات ورزش در متغیرهای بیوشیمیایی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 40 بیمار از میان 702 فرد داوطلب مبتلا به دیابت انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ورزش‌های ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و شاهد تقسیم شدند. برنامه مداخله گروه ترکیبی شامل 24 جلسه ورزش هوازی روی تردمیل با شیب صفر درجه، به صورت 3 روز در هفته و هر جلسه به مدت 30 دقیقه با شدت 70-50 درصد حداکثر ضربان قلب بود و افراد از جلیقه حاوی وزنه حین انجام برنامه ورزشی استفاده نمودند. گروه شاهد به مدت دو ماه در هیچ نوع فعالیت ورزشی شرکت نداشت. متغیرها قبل و بعد از 24 جلسه مداخله درمانی اندازه‌گیری گردید.یافته‌ها: در ابتدای مداخله، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از نظر قد، وزن، شاخص توده بدنی (body mass index یا bmi) و سابقه ابتلا به دیابت وجود نداشت. پس از هشت هفته، میزان قند خون ناشتا (fasting blood sugar یا fbs) و مقدار glycosylated hemoglobin (hba1c) در گروه ترکیبی کاهش معنی‌داری را نشان داد (به ترتیب 0.001 = p و 0.002 = p)، اما در متغیرهای very lowdensity lipoprotein (vldl)، lowdensity lipoprotein (ldl)، تری‌گلیسرید، کلسترول و highsensitivity creactive protein (hscrp) گروه ترکیبی تغییری مشاهده نشد (0.050 < p). میزان highdensity lipoprotein (hdl) در گروه ترکیبی بدون تغییر و در گروه شاهد با افزایش گزارش گردید (0.001 = p).نتیجه‎گیری: 24 جلسه ورزش باعث کاهش fbs و hba1c شرکت‌کنندگان گروه ترکیبی هوازی و مقاومتی در بیماران مبتلا به دیابت گردید. کاهش شاخص hdl در گروه شاهد و عدم تغییر آن در گروه ترکیبی، زنگ خطری برای افراد بی‌تحرک می‌باشد. به منظور مشاهده اثرات بیشتر در متغیرهای دیگر، انجام مداخله با شدت‌های بالاتر و تعداد جلسات بیشتر ضروری به نظر می‌رسد.