تاثیر خستگی ذهنی بر برنامه‌ریزی و آماده‌سازی شبکه‌های توجه هشدار و جهت‌یابی دانشجویان ورزشکار: یک کارآزمایی بالینی کنترل ‌نشده

مقدمه: خستگی ذهنی، از جمله دلایل افت عملکرد در میدان‌های ورزشی است که با فعالیت ذهنی طولانی ‌مدت شکل می‌گیرد. با توجه به اهمیت تاثیر خستگی ذهنی بر توجه انتخابی و عملکرد ورزشکاران، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خستگی ذهنی بر کارایی شبکه‌های توجهی هشدار و جهت‌یابی در دانشجویان ورزشکار انجام شد.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی کنترل نشده بود که در آن 22 دانشجوی ورزشکار به‌ طور در دسترس انتخاب شدند و داوطلبانه در تحقیق شرکت نمودند. به‌ منظور بررسی کارایی شبکه‌های هشدار و جهت‌یابی، شرکت‌کنندگان آزمون شبکه‌های توجه را قبل و بعد از خستگی ذهنی اجرا کردند و برای ایجاد خستگی ذهنی، آزمون stroop را به مدت 60 دقیقه انجام دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون repeated measures anova (3 × 2) در سطح معنی‌داری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: افزایش معنی‌داری در زمان عکس‌العمل سرعت پردازش شبکه جهت‌یابی در شرایط خستگی ذهنی مشاهده گردید (0.016 = p)، اما در شبکه هشدار، خستگی ذهنی باعث کاهش سرعت واکنش شد (0.280 = p). میزان درصد خطا در هر دو شبکه هشدار (0.870 = p) و جهت‌یابی (0.600 = p) کاهش یافت، اما این کاهش معنی‌دار نبود.نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، خستگی ذهنی می‌تواند عملکرد شناختی را تغییر دهد و شاید به دلیل هدف‌محور بودن و فرایند کنترلی top-down، تاثیری منفی بر دقت و سرعت واکنش شبکه هشدار و جهت‌یابی داشته باشد. بنابراین، به نظر می‌رسد که دانشجویان ورزشکار برای حفظ دقت، سرعت را در شبکه جهت‌یابی فدا می‌کنند و در شبکه هشدار نیز دقت را برای حفظ سرعت کاهش می‌دهند.