مقایسه دامنه حرکتی زانو و شاخص‌های زمانی مکانی پس از بازسازی لیگامنت متقاطع قدامی در ورزشکاران نخبه مرد با دو نوع عمل جراحی به هنگام راه‌ رفتن

لیگامنت متقاطع قدامی (anterior cruciate ligament یا acl) یکی از ساختارهای حمایت‌کننده مفصل زانو می‌باشد که آسیب آن شیوع بسیاری دارد. بازگشت به فعالیت ورزشی پس از بازسازی، مهم‌ترین هدف ورزشکاران است. با توجه به رویکردهای متفاوت در جراحی، هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه دامنه حرکتی زانو و شاخص‌های زمانی مکانی بعد از بازسازی acl در ورزشکاران نخبه با دو نوع عمل جراحی به هنگام راه‌ رفتن بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 25 آزمودنی (10 نفر در گروه سالم، 8 نفر در گروه آلوگرافت و 7 نفر در گروه اتوگرافت) که همگی ورزشکار ملی‌پوش بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند و از آن‌ها درخواست شد تا در مسیر راه‌ رفتن، با سرعت انتخابی خود راه بروند. به منظور اندازه‌گیری کینماتیک راه رفتن، از دستگاه کوالیسیس (8 دوربین) با فرکانس 100 هرتز استفاده گردید. پس از ثبت کینماتیک راه رفتن، شاخص‌های زمانی مکانی و دامنه حرکتی در هر سه گروه استخراج شد. شاخص‌های زمانی مکانی و متغیرهای دامنه حرکتی زانو با استفاده از آزمون oneway anova در سطح معنی‌داری p<0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری در شاخص‌های زمانی مکانی راه ‌رفتن (طول قدم، زمان قدم، طول گام، زمان گام، کادنس، سرعت راه ‌رفتن، فاز استانس و فاز سوئینگ) بین سه گروه مشاهده نشد (p>0/05 برای همه موارد)، اما گروه آلوگرافت به جزء در متغیر کادنس، در سایر متغیرها نسبت به گروه آلوگرافت میانگین عددی کمتری را نشان داد. در متغیرهای دامنه حرکتی زانو نیز به جزء در متغیر حداقل فلکشن زانو در فاز سوئینگ (0/01 = p)، اختلاف معنی‌داری بین گروه‌های تجربی و شاهد وجود نداشت (p>0/05 ).نتیجه‎گیری: به نظر می‌رسد که تفاوتی در عملکرد ورزشکاران بین دو شیوه بازسازی acl وجود ندارد و نمی‌توان با توجه به شاخص‌های زمانی مکانی و الگوی کینماتیک، در زمینه شیوه بازسازی زانو تصمیم‌گیری کرد. پیشنهاد می‌شود دو نوع بازسازی acl از ابعاد دیگری مانند الگوی هماهنگی، سینرژی عضلانی یا هماهنگی عضلانی بررسی گردد.