ارتباط و پایایی آزمون‌های تعیین پای غیربرتر جهت ارزیابی تعادل در وضعیت ایستاده

مقدمه: تعیین پای غیربرتر در تحقیقات تعادلی حایز اهمیت است. به دلیل فقدان آزمون مشخص جهت تعیین پای غیربرتر، محققان پای برتر را تعیین، سپس پای مخالف را به عنوان پای غیربرتر در نظر می‌گیرند. از آن جایی که روش استفاده شده از جهاتی دارای اشکال می‌باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط و پایایی آزمون‌های تعیین پای‌ غیربرتر هنگام اجرای آزمون‌های تعادلی انجام شد.مواد و روش‌ها: 28 زن به روش نمونه‌گیری هدفمند در دسترس از میان دانشجویان 25-18 ساله دانشگاه الزهرا (س) انتخاب و به مطالعه وارد شدند. آزمون‌های میدانی و آزمایشگاهی عبارت از آزمون‌های تعیین پای ترجیحی حین اجرای stability task، آزمون عملکردی stability task، آزمون‌های تعادلی single-leg stance و آزمون توزیع‌ وزن روی پاها حین double leg stance بودند. جهت بررسی توزیع وزن روی پاها، از force plate و سیستم تجزیه و تحلیل حرکت استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها، از نرم‌افزار matlab استفاده گردید. واکاوی آماری، با استفاده از نرم‌افزار spss صورت گرفت.یافته‌ها: بیشترین میزان همبستگی (0.85 = r) مربوط به دو آزمون اجرای حرکت لی‌لی و فرود از ارتفاع بود (0.001 = p). همچنین، بین این دو آزمون (حرکت لی‌لی و فرود) و آزمون فاصله مهارت لی‌زدن، همبستگی متوسط (0.47 = r و 0.40 = r) وجود داشت (0.005 = p). نتایج پایایی آزمون‌ها نیز نشان دادند که تنها همین سه آزمون از پایایی بالا برخوردار بودند. یافته‌ دیگر این بود که وقتی روش محاسبه میانگین‌ها تعدیل شد (استفاده از میانگین دو تکرار) همبستگی اندک اما معنی‌داری بین آزمون single-leg stance و آزمون‌های فرود از ارتفاع (0.28 = r) و فاصله مهارت لی‌زدن (0.29 = r) وجود داشت (0.020 = p). بین آزمون توزیع وزن بر روی پاها و آزمون‌های مهارتی stability task و تعادلی single-leg stance، هیچ گونه ارتباط معنی‌داری دیده نشد.نتیجه‎گیری: آزمون‌های تعیین پای اتکا، باید متناسب با وظیفه‌ حرکتی در تحقیق باشند. آزمون‌های تعادلی single-leg stance استفاده شده در تحقیق حاضر، از پایایی قابل ‌قبول برخوردار نبودند و بر اساس آزمون‌های مهارتی stability task و تعادلی single-leg stance مورد استفاده در این پژوهش، نمی‌توان نحوه توزیع وزن روی پاها در وضعیت double leg stance را‌ نشان داد.