تغییرات صبحی - عصری تعادل پویا تحت تکلیف دوگانه شناختی در زنان سالمند با عادت صبحگاهی

مقدمه: تعییرات ایجاد شده ناشی از افزایش سن در ریتم شبانه‌روزی بدن و عادات زمانی در سالمندان، می‌تواند باعث ایجاد تفاوت در اجرای فعالیت‌های حرکتی و شناختی و همچنین، ترجیحات ساعت روز برای انجام فعالیت‌های بدنی یا ذهنی این افراد نسبت به جوانان شود. توانایی حفظ تعادل در افراد سالمند نیاز به توجه دارد و فعالیت خودکاری نیست و می‌تواند تحت تاثیر این تغییرات قرار گیرد و احتمال زمین خوردن را افزایش دهد. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تغییرات صبحی- عصری تعادل پویا در زنان سالمند با عادت صبحگاهی تحت تکلیف دوگانه شناختی بود. مواد و روش‌ها: 12 زن سالمند با دامنه سنی 80-65 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند و با قرار گرفتن در سه گروه به صورت تصادفی، جهت اجرای تست زمان برخاستن ‌و‌ رفتن تحت تکلیف دوگانه شناختی و منفرد، در سه روز متفاوت و در دو نوبت صبح و عصر به آزمایشگاه بیومکانیک ورزشی دانشگاه شهید باهنر کرمان مراجعه نمودند. داده‌ها با استفاده از آزمون two-way repeated measures anova در نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: زمان روز تاثیر معنی‌داری بر عملکرد تعادلی سالمندان هم‌زمان با اجرای تکلیف شناختی (0.711 = p) و بدون اجرای تکلیف شناختی (0.221 = p) نداشت، اما بدون در نظر گرفتن زمان روز، اجرای تکلیف شناختی بر عملکرد تعادلی تاثیرگذار بود (0.001 = p). نتیجه‎گیری: عملکرد تعادلی زنان سالمند تحت تکلیف شناختی و منفرد در عصر نسبت به صبح دچار تغییر نمی‌شود، اما به طور کلی، اجرای تکلیف شناختی هم‌زمان با تست تعادل، تاثیر منفی بر عملکرد تعادلی سالمندان می‌گذارد.