زمان‌بندی و شدت فعالیت عضلات شانه در حرکت پرتاب توپ هندبال در افراد بیمار دارای سندرم شانه و افراد سالم

مقدمه: آسیب شانه در ورزشکاران هندبال و سایر ورزش‌هایی که در آن‌ها پرتاب بالای سر وجود دارد، بسیار شایع است. عملکرد ضعیف یا نامناسب عضلات شانه، با بروز آسیب مرتبط است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین زمان‌بندی و شدت فعالیت عضلات شانه در پرتاب توپ هندبال در افراد مبتلا به سندرم درد شانه و افراد سالم بود.مواد و روش‌ها: زمان شروع فعالیت و شدت فعالیت عضلات ذوزنقه فوقانی، فوق خاری، دلتوئید میانی، خلفی، قدامی، سینه‌ای بزرگ، پشتی بزرگ و سه‌سر بازویی هنگام پرتاب پنالتی سریع توپ هندبال از بالای سر اندازه‌گیری شدند. همچنین، مقایسه بین گروهی با استفاده از آزمون multivariate anova در سطح معنی‌داری 0.050 > p انجام شد.یافته‌ها: در گروه سالم، شدت فعالیت عضلات ذوزنقه فوقانی و پشتی بزرگ، به ترتیب حدود 50.74 و 43.42 درصد بیشتر از آن در گروه بیمار بود، اما شدت فعالیت عضله دلتوئید میانی در افراد سالم، 38.05 درصد کمتر از بیماران بود. در افراد سالم، عضله فوق خاری، 23.5 میلی‌ثانیه زودتر از زمان شروع به حرکت پرتاب و عضله سه‌سر حدود 18.5 میلی‌ثانیه دیرتر از زمان شروع حرکت پرتاب، فعال شدند. در گروه بیماران نیز عضله فوق خاری زودترین (حدود 11 میلی‌ثانیه) و عضله سه‌سر با تاخیر (حدود 22.16 میلی‌ثانیه) فعالیت خود را آغاز نمودند.نتیجه‌گیری: هماهنگی عضلات شانه از نظر شدت فعالیت عضلانی و زمان شروع به فعالیت در افراد بیمار در حین پرتاب دچار اختلال می‌شود. از این رو، برنامه‌های تقویتی و کششی بدن‌سازی به منظور کاهش خطر ابتلا به سندرم درد شانه، به ورزشکاران توصیه می‌شود. همچنین، برنامه توان‌بخشی علاوه بر مهار درد، می‌تواند در اصلاح الگوی فعالیت عضلات ذوزنقه فوقانی، فوق خاری، پشتی بزرگ و دلتوئید در مراکز توان‌بخشی تمرکز یابد.