تعیین تاثیر اسپیلنت هالوفیکس بر زاویه هالوکس والگوس در افراد دارای دفورمیتی خفیف و متوسط هالوکسوالگوس در مقایسه با اسپیلنت شبانه: کارآزمایی بالینی دوسو کور

مقدمه: دفورمیتی (بدشکلی) هالوکس والگوس، از جمله رایج‌ترین اختلالات پا به شمار می‌رود که در آن، اولین مفصل متاتارسوفالنژیال به دلیل انحراف خارجی انگشت شست و انحراف داخلی اولین متاتارس، به ‌طور پیش‌رونده دچار نیمه دررفتگی می‌شود. متداول‌ترین مداخلات در موارد خفیف تا متوسط این دفورمیتی، استفاده از ارتزها می‌باشد که شامل دو نوع ارتز دینامیک جهت استفاده روزانه و ارتز استاتیک جهت استفاده شبانه است. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر اسپیلنت دینامیک هالوفیکس و اسپیلنت شبانه بر زاویه هالوکس والگوس در افراد مبتلا به دفورمیتی خفیف و متوسط هالوکس والگوس بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش شبه تجربی، 34 بیمار که با شکایت هالوکس والگوس به متخصصان ارتوپدی اصفهان و شهرهای اطراف مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. این افراد در دو گروه 17 نفره که از نظر سن، جنسیت و شدت دفورمیتی یکسان بودند، قرار گرفتند. سپس به‌ طور تصادفی به یکی از گروه‌ها اسپیلنت شبانه و به گروه دیگر اسپیلنت هالوفیکس داده شد. زاویه هالوکس والگوس از طریق عکس رادیولوژی قدامی- خلفی پا در حالت تحمل وزن در ابتدای مطالعه و شش هفته پس از استفاده از ارتزها اندازه‌گیری گردید.یافته‌ها: استفاده از هر دو ارتز باعث کاهش زاویه هالوکس والگوس می‌شود، اما این کاهش از نظر آماری معنی‌دار نبود (0.05 < p). همچنین، تاثیر هر دو اسپیلنت بر کاهش زاویه هالوکس والگوس یکسان می‌باشد (0.97 = p).نتیجه‎گیری: استفاده شش هفته‌ای از اسپیلنت‌های شبانه و هالوفیکس، هیچ‌ کدام باعث بهبود زاویه هالوکس والگوس نمی‌شود.