مقایسه علایم مقیاس ناراحتی مسیر صوتی و ویژگی‌های آکوستیک در بیماران مبتلا به ریفلاکس حلقی - حنجره‌ای و ریفلاکس معدی - مروی

مقدمه: بیماری‌های ریفلاکس معدی- مروی (gastro esophageal reflux disease یا gerd) و ریفلاکس حلقی- حنجره‌ای (laryngopharyngeal reflux یا lpr) از جمله بیماری‌های مرتبط با اختلالات صوتی می‌باشند که موجب تغییراتی در تارآواها و به دنبال آن، تغییر در کیفیت صوتی و احساسات ناخوشایند در مسیر صوتی می‌شود. با توجه به این که lpr نسبت به gerd تاثیر شدیدتر و مستقیم‌تری بر روی مخاط حلقی- حنجره‌ای و تارآواها دارد، انتظار می‌رود علایم حسی و آکوستیکی پایدارتری نسبت به gerd ایجاد کند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف مقایسه افراد مبتلا به lpr و gerd و بررسی ویژگی‌های آکوستیک و علایم ناراحتی مسیر صوتی آن‌ها انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع مقطعی بود و به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفت. نمونه‌های مطالعه را 17 بیمار مبتلا به gerd و 18 بیمار مبتلا به lpr تشکیل داد. صدای بیماران در اتاق آکوستیک (نویز 28 دسی‌بل) ضبط شد و سپس مقیاس ناراحتی مسیر صوتی (vocal tract discomfort یا vtd) توسط هر دو گروه از بیماران تکمیل گردید. ویژگی‌های آکوستیکی بیماران در نرم‌افزار praat آنالیز شد و مقادیر به دست آمده و همچنین، نمرات شدت و تکرار vtd در نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین ویژگی‌های فرکانس پایه، آشفتگی دامنه (لوکال)، آشفتگی فرکانس (لوکال) و نسبت هارمونی به نویز دو گروه وجود نداشت (0.050 < p). در علایم vtd نیز تفاوت معنی‌داری بین متغیرهای تکرار و شدت درد و تکرار التهاب دو گروه مشاهده شد (0.050 > p). نتیجه‎گیری: تکرار و شدت درد و تکرار التهاب در افراد مبتلا به lpr نسبت به gerd بیشتر می‌باشد. می‌توان نتیجه گرفت که بیماری lpr به دلیل درگیر کردن فضای حلقی- حنجره‌ای، تاثیر مخرب‌تری بر مسیر صوتی و ویژگی‌های آکوستیکی افراد مبتلا می‌گذارد؛ در صورتی که gerd تاثیر مستقیمی بر این نواحی ندارد.