تاثیر تقویت عضلات دور کننده ران و چرخاننده خارج ران بر آسیب اسپرین خارجی غیر برخوردی مچ پا در فوتبالیست‌ها و فوتسالیست‌های مرد: تحقیق تجربی کنترل شده

مقدمه: یکی از رایج‌ترین آسیب‌های ورزشی، آسیب‌های غیر‌ برخوردی مچ پا می‌باشد. ضعف عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، موجب تغییر راستای زانو و مچ پا می‌شود و می‌تواند با عدم امکان ایجاد تعادل در فرودها، خطر اسپرین‌های غیر برخوردی مچ پا را افزایش دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تقویت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران در بروز آسیب‌های غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا انجام گردید. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی کنترل شده، 200 فوتبالیست و فوتسالیست انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. پس از اطمینان از همگن بودن گروه‌ها و اندازه‌گیری قدرت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، هر دو گروه وارد برنامه بدنسازی شدند. مدت برنامه برای هر دو گروه، 4 جلسه در هفته (هر جلسه یک ساعت) بود و در هر جلسه پس از 45 دقیقه تمرینات مشترک، گروه شاهد برنامه معمول بدنسازی را ادامه می‌داد و گروه تجربی به مدت 15 دقیقه برنامه تمرینات منتخب را اجرا می‌نمود. در پایان 8 هفته، قدرت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران مجدد اندازه‌گیری و آسیب‌های غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا در طول یک فصل نیز ثبت گردید. یافته‌ها: 8 هفته برنامه تقویتی منتخب عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، به طور معنی‌داری باعث افزایش قدرت این عضلات در گروه تجربی شد و در مقایسه با گروه شاهد، منجر به کاهش 46.1 درصدی آسیب غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا گردید (کاهش از 13 آسیب در گروه شاهد به 7 آسیب در گروه تجربی). نتیجه‎گیری: تقویت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران با اجرای برنامه منتخب تقویت این عضلات، علاوه بر برنامه‌های بدنسازی معمول، ممکن است موجب کاهش آسیب غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا گردد.