تاثیر تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی عضلانی بر کنترل پاسچر دانش‌آموزان دارای ناشنوایی مادرزادی

مقدمه: نتایج پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهد که ضعف در حفظ تعادل، از جمله مشکلات اصلی در افراد دارای ناشنوایی مادرزادی است و تعادل نیز عامل مهم و موثری بر کیفیت زندگی می‌باشد. تقویت و بهبود عملکردهای تعادلی جهت کاهش مشکلات این گروه از افراد جامعه و نزدیک کردن کیفیت زندگی آن‌ها به حالت عادی، باید مورد تاکید قرار گیرد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی بر کنترل پاسچر دانش‌آموزان دارای ناشنوایی مادرزادی بود. مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که بر روی 24 دانش‌آموز دارای ناشنوایی مادرزادی صورت گرفت. بدین ترتیب، نمونه‌ها به ‌صورت غیر تصادفی هدف‌دار به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند (هر گروه 12 نفر). گروه شاهد به زندگی روزمره خود ادامه دادند؛ در حالی‌ که گروه تجربی به مدت شش هفته و به‌ صورت سه جلسه 60 دقیقه‌ای، به تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی پرداختند. توانایی آزمودنی‌ها در حفظ وضعیت ایستاده در حالت‌های حسی مختلف اندازه‌گیری گردید. میزان تغییرات در حفظ وضعیت ایستاده در حالت‌های حسی مختلف قبل و بعد از شش هفته تمرینات نیز مورد سنجش قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون paired t در نرم‌افزار spss تجزیه و تحلیل شد (0.05 ≥ p). یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون paired t، کاهش معنی‌داری در تعداد خطا حالت اول بدون هیچ‌گونه تداخل حسی (0.009 = p)، تعداد خطا حالت دوم و غالب بودن سیستم بینایی (0.002 = p)، تعداد خطا حالت سوم و غالب بودن سیستم حس پیکری (0.001 = p) و تعداد خطا حالت چهارم و غالب بودن سیستم دهلیزی (0.001 = p) بعد از شش هفته مشاهده گردید، اما کاهش معنی‌داری در هیچ‌ یک از حالت‌های حفظ تعادل در گروه شاهد وجود نداشت. نتیجه‎گیری: به نظر می‌رسد تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی و عصبی- عضلانی، می‌تواند باعث بهبود وضعیت تعادل ظاهری در معلولان شنوایی شود و می‌توان از آن در کنار سایر برنامه‌های تمرینی استفاده کرد. با این ‌حال، پژوهش حاضر محدودیت‌هایی داشت و انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری می‌باشد.