بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی بر عوامل آمادگی جسمانی دانش‌آموزان ناشنوای پسر: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی مقدماتی

مقدمه: ناشنوایان رفتارهای حرکتی و اجتماعی متفاوتی دارند که البته بعضی از آن‌ها مشهود است. این مشخصه‌ها بیشتر در حفظ تعادل بدن، هماهنگی، قدرت و استقامت مشاهده می‌شود که در واقع، می‌توان این مشخصه‌های متفاوت را در حیطه شاخص‌های آمادگی جسمانی طبقه‌بندی کرد که ناشنوایان در مقایسه با همتایان عادی خود در این شاخص‌ها از آمادگی کمتری برخوردار هستند. بنابراین، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی (استقامتی و ثبات مرکزی) بر عوامل آمادگی جسمانی دانش‌آموزان ناشنوا پرداخت.مواد و روش‌ها: جامعه آماری پژوهش شامل 24 دانش‌آموز ناشنوای پسر بود که به ‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (12 نفر) و شاهد (12 نفر) قرار گرفتند. تعادل ایستا با استفاده از آزمون ارزیابی خطاهای تعادل، تعادل پویا با استفاده از آزمون تعادلی y، استقامت عضلانی تنه با استفاده از آزمون sorensen، استقامت عضلانی شکم با استفاده از آزمون دراز و نشست و استقامت قلبی تنفسی با استفاده از آزمون پله اندازه‌گیری شد. گروه تجربی یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی را به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه (هر جلسه 60 دقیقه) انجام داد. به ‌منظور تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های independent t و paired t استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون paired t، در گروه تجربی اختلاف معنی‌داری بین نتایج پیش‌آزمون و پس‌آزمون تعادل ایستا، پویا، استقامت عضلانی تنه، استقامت عضلانی شکم و استقامت قلبی تنفسی مشاهده شد (p<0.001). نتایج آزمون independent t در زمینه تاثیر تمرینات ترکیبی (استقامتی و ثبات مرکزی) بر تعادل ایستا، پویا، استقامت عضلانی تنه، استقامت عضلانی شکم و استقامت قلبی تنفسی پسران، تفاوت معنی‌داری را بین گروه‌های تجربی و شاهد نشان داد (p<0.001).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت که مجموعه‌ای از تمرینات استقامتی و ثبات مرکزی، منجر به بهبود وضعیت جسمانی در دانش‌آموزان ناشنوا می‌شود.