مقایسه فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات منتخب کمربند شانه‌ای حین انجام ضربه forehand topspin در بازیکنان تنیس روی میز حرفه‌ای با و بدون ابتلا به سندرم گیرافتادگی شانه

مقدمه: آسیب‌های شانه در ورزشکاران تنیس ‌روی ‌میز و سایر ورزش‌هایی که اندام فوقانی بالاتر از سطح شانه فعالیت می‌کند، بسیار شایع است. از طرف دیگر، عملکرد ضعیف یا نامناسب عضلات شانه، با بروز آسیب ارتباط دارد. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه سطح فعالیت عضلات منتخب کمربند شانه‌ای بازیکنان تنیس ‌‌روی ‌‌میز حرفه‌ای در دو گروه سالم و دارای سندرم گیرافتادگی شانه در حین اجرای ضربه forehand topspinبود. مواد و روش‌ها: 30 بازیکن تنیس روی میز حرفه‌ای مرد 20 تا 28 ساله به ‌صورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه با و بدون ابتلا به سندرم گیرافتادگی شانه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). سپس فعالیت سطحی عضلات منتخب کمربند شانه‌ای در حین انجام ضربه forehand topspin، از سمت غالب اندام فوقانی نمونه‌ها ثبت گردید. یافته‌ها: سطح فعالیت عضله سراتوس انتریور (0.007 = p) و سوپرااسپیناتوس (0.001 = p) در گروه مبتلا نسبت به گروه سالم کاهش معنی‌داری داشت. سطح فعالیت عضله تراپزیوس فوقانی نیز در گروه مبتلا نسبت به گروه سالم افزایش معنی‌داری را نشان داد (0.090 = p). در همین راستا، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه در سطح فعالیت عضلات تراپزیوس تحتانی (0.301 = p)، دلتوئید قدامی (0.314 = p) و دوسر بازویی (0.291 = p) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بیماران دارای علایم گیرافتادگی شانه، سطح فعالیت غیر طبیعی را در عضلات این ناحیه هنگام اجرای ضربه forehand topspin نشان می‌دهند. نتایج به دست آمده، این تئوری را که گیرافتادگی شانه ممکن است با تغییر در سطح فعالیت عضلات اسکاپولوتوراسیک و گلنوهومرال مرتبط باشد، تصدیق می‌کند.