تاثیر آموزش مهارت‌های اجتماعی بر خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش‌آموزان با ناتوانی‌های یادگیری ویژه

زمینه: ناتوانی های یادگیری ویژه یکی از رایج ترین اختلال های کودکان سنین مدرسه محسوب می شود. این کودکان به طورمعمول در زمینه های مختلفی نظیر توجه، شناخت و ناگویی هیجانی با مشکل روبه رو هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ویژه بود.روش: طرح پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد پژوهش را همه دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ویژه شهرستان رشت که در سال تحصیلی 1396-1395 از مراکز ناتوانی های یادگیری خدمات آموزشی دریافت می کردند، تشکیل دادند که از این تعداد نمونه ای به حجم 30نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و در 2گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند (هرگروه 15نفر). گروه آزمایش تحت 10جلسه آموزش مهارت های اجتماعی قرارگرفتند و گروه گواه هیچ گونه آموزشی را دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس خودتوانمندسازی اجتماعی فلنر و همکاران و مقیاس ناگویی هیجانی باگبی و همکاران استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی، خودتوانمندسازی اجتماعی را افزایش و ناگویی هیجانی را در دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری ویژه کاهش می دهد (0/001>p).نتیجه گیری: نارسایی در خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی کودکان با ناتوانی یادگیری ویژه، ضرورت توجه به مهارت های اجتماعی را 2چندان می کند، همچنین آموزش مهارت های اجتماعی در شکل دادن به هویت کودکان، پذیرش نقش های اجتماعی، مسئولیت پذیری و حل تعارض ها انکارناپذیر است.