رابطه بین شیوه‌های فرزندپروری والدین و رفتارهای پرمخاطره دانش آموزان آسیب دیده شنوایی

زمینه: یکی از عواملی که در گرایش فرزندان به سمت رفتارهای پرمخاطره می‌تواند تاثیرگذار باشد، نوع و روش تربیت فرزند توسط والدین است. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه میان شیوه‌های فرزندپروری والدین دارای فرزند آسیب دیده شنوایی با رفتارهای پرمخاطره دانش‌آموزان بود. روش: از جامعه 83 نفری که در سال تحصیلی92-91 در مدارس ویژه ناشنوایان در شهر کرج مشغول به تحصیل بودند، 80 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه سبک فرزند‌پروری بامریند برای والدین و مقیاس خطر‌پذیری نوجوانان ایرانی برای دانش‌آموزان آسیب دیده شنوایی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار استنباطی مانند تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که میان گرایش به رفتار پرمخاطره در دختران و پسران تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.05) و همچنین رابطه‌ای میان سبک فرزند‌پروری والدین و گرایش به رفتارهای پرمخاطره در دانش‌آموزان آسیب دیده شنوایی وجود ندارد (p>0.05). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد آموزش و پرورش به سبب ارتباط مستمر با دانش‌آموزان ناشنوا و والدین‌شان می‌تواند در دو حیطه‌ تعامل مشاوران با دانش‌آموزان برای آگاهی بخشی از رفتارهای پرمخاطره و برگزاری جلسات آموزش خانواده بر والدین اثربخش باشد.