مشکلات رشد اجتماعی کودکان با آسیب بینایی از دیدگاه دلبستگی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
توکلی الهام
|
|
منبع
|
تعليم و تربيت استثنايي - 1394 - دوره : 15 - شماره : 131 - صفحه:57 -64
|
|
چکیده
|
زمینه: داشتن ارتباطات اجتماعی مناسب از مهم‌ترین مولفه‌های شخصیت سالم است. همه نظریه‌ها و مکاتب روان‌شناسی درباره اهمیت ارتباطات اجتماعی بحث کرده‌اند. دلبستگی یکی از برجسته‌ترین مفاهیم روان‌شناسی معاصر است که به فرایند شکل‌گیری پیوندهای عاطفی اشاره دارد. روابط کودک با مراقبان در سال‌های نخستین زندگی به تشکیل الگوهای روانی ویژه ای منجر می‌شود که مبنای روابط بین فردی در بزرگسالی است. نتیجه گیری: مشکلات بینایی با محدود و دگرگون کردن دامنه تجربه‌های کودکان بر روی توانایی حرکت به اطراف، میزان کنترل محیط و ارتباط با آن، رشد شناختی و عاطفی این گروه تاثیر منفی می‌گذارد، بنابراین فقدان فرصت برای تجربه کامل در محیط، می‌تواند رشد شخصی و اجتماعی کودک با آسیب بینایی را با کاستی‌هایی رو به رو کند و به احساس بی‌کفایتی، وابستگی، عزت نفس پایین و سرانجام به مشکلات رشد اجتماعی، عاطفی و فردی منجر گردد. در این مقاله تلاش شده است تا با مروری بر ادبیات حوزه نابینایی، چگونگی رشد اجتماعی کودکان با آسیب بینایی از دیدگاه دلبستگی بررسی شود.
|
|
کلیدواژه
|
Social development ,Attachment ,Visually impaired children ,رشد اجتماعی ,دلبستگی ,کودکان با آسیب بینایی
|
|
آدرس
|
دانشگاه علامه طباطبایی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
elhamtavakoli1988@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|