بررسی درک زمان در کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی و کودکان عادی

هدف از این پژوهش، مقایسه درک زمان در دو گروه از کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی و عادی بود. در پژوهش پس رویدادی حاضر، تعداد 26 پسر دارای اختلال کمبود توجه بیش‌فعالی و 19 پسر عادی شهر تهران حضور داشتند. نمونه‌گیری به صورت تصادفی خوشه‌ای از بین دانش آموزان مدارس استثنایی و مدارس عادی شهر تهران صورت گرفت. در این پژوهش از نسخه تجدید نظر شده مقیاس درجه‌بندی معلم کانرز (1997) استفاده شد. همچنین از روش بارکلی (2001) در ارزیابی ادراک زمان این دو گروه استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون آماری t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی از لحاظ برآورد زمان در هر سه زمان تعیین شده نسبت به کودکان عادی عملکرد پایین‌تری داشتند و تفاوت بین آنها معنادار بود. با استفاده از تحلیل داده‌ها با آزمون t مستقل، تفاوت درک زمان در کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی نسبت به گروه عادی معنادار است. به عبارت دیگر، کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی نسبت به زمان آگاهی کمتری دارند و قادر به برنامه‌ریزی ذهنی بر اساس آن نیستند.