بررسی مولفه های روان نژندی در والدین کودکان اتیسم، کم توان ذهنی و عادی شهر تبریز

هدف پژوهشحاضر مقایسه­ی مولفه های روان نژندی دروالدین کودکان اتیسم، کم توان ذهنی و عادی در شهر تبریز بود. طرح پژوهش حاضر از نوع  علی – مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهششامل والدین کودکان 4 تا 15 ساله بود که در شهرستان تبریز در سال 1390 سکونتداشتند. در پژوهش حاضر 45 نفر از والدین سه گروه کودکان اتیسم، کم توان ذهنی و عادی (هر گروه 15 نفر) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. کودکان عادیاز طریق همتاسازی با گروه های بالینی انتخاب شدند. پرسشنامه شخصیتی neo- ffiبرای تعیین مولفه های روان نژندی استفاده گردید. داده­ها، با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره (manova) و آزمون تعقیبی lsdمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. والدین کودکان اتیسم در زیر مولفه­هایروان نژندی بالاترین میانگین را داشتند. این تفاوت در مولفه های افسردگی و تکانشیبودن با والدین کودکان کم توان معنا دار نبود و در مولفه های اضطراب وتکانشی بودن با والدین کودکان عادی معنادار نبود. با توجه به نتایج مشاهده شده ازسه گروه، والدین کودکان اتیسم و کم توان ذهنی نسبت به والدین کودکان عادی از روان نژندی بالاتری برخوردارند.