تاثیر آموزش با شیوه بداهه پردازی بر مهارت های نگارشی کودکان آسیب دیده شنوایی

هدف از این پژوهش بررسی اثر استفاده ازروش نمایش بداهه بر بهبود مهارت­های نگارشی کودکان  آسیب دیده شنوایی بود. جامعه آماری پژوهش راتمام دانش­آموزان ناشنوا مقطع ابتدایی شهرستان ورامین در پایه­های چهارم و پنجمابتدایی در سال تحصیلی 92-91 تشکیل می­دادند که در مجموع82  نفر در قالب 8 کلاس بودند و دامنه سنی آنها 10 تا 13 سال بوده و معلولیت دیگری غیر از آسیب شنوایی نداشتند. نمونه پژوهش به طور مساوی از هر پایه تحصیلی و به شکل تصادفی انتخاب شد ونیمی از آنها به طور تصادفی گروه گواه و نیمی دیگر گروه کنترل را تشکیل می داد.تعداد هر یک از گروه های کنترل و گواه با توجه به حجم جامعه آماری 19 نفر بود  (نمونه گیری تصادفی ساده). برای جمع آوریاطلاعات از آزمون محقق ساخته استفاده شد و برای آزمون فرضیه­هااز روش آمار استنباطی، برحسب مورد از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. مقدار  fمحاسبه شده برایعامل گروه، 59/32  بود که معنی­دار است(001/0>p ). نتایج نشان داد که این شیوه در بهبودمهارت­های نگارشی کودکان آسیب دیده شنوایی موثر است.