اثربخشی آموزش مثبت نگری بر باورهای غیرمنطقی و شادکامی مادران کودکان با نقص شنوایی

زمینه و هدف: تولد فرزند ناشنوا، خانواده به ویژه مادران را با شرایطی مواجه می کند که لازم است به وضعیت روانشناختی آنان توجه بیشتری شود. روان درمانی مثبت گرا رویکردی در روان درمانی است که با ایجاد توانمندی ها و هیجانات مثبت همراه است و در آن سعی می شود با افزایش معنا در زندگی به تسکین آسیب های روانی و افزایش شادکامی پرداخته شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر باورهای غیرمنطقی و شادکامی مادران کودکان ناشنوا در شهر قزوین در سال 1396 انجام گرفت.روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمونپس آزمون با گروه کنترل و فاقد مرحله پیگیری بود. جامعه شامل کلیه مادران دارای کودکان ناشنوا بود که از این میان 34 نفر به شیوه در دسترس انتخاب و با توجه به ملاک های ورود( سن مادر، جنس، تحصیلات ، معیار شنوایی مادران، سن کودک و دووالدی بودن خانواده ها) دردو گروه آزمایش(17 نفر) و کنترل(17نفر) تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مثبت نگری خدایاری فرد و غباری بناب(1391)، پرسشنامه باورهای غیر منطقی جونز(1969) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد(1989) بود. آموزش مثبت نگری در قالب ده جلسه نود دقیقه ای به صورت هفته ای یک جلسه، در گروه آزمایش اجرا شد. در پایان برای دو گروه پس آزمون اجرا گردید. روش تجزیه و تحلیل داده ها کوواریانس چند متغیری بود.یافته ها: نتایج نشان داد آموزش مثبت نگری نتوانسته است باورهای غیرمنطقی را کاهش دهد و تاثیری بر شادکامی نیز نداشته است.نتیجه گیری: بدین ترتیب می توان گفت احتمالا مثبت نگری در کاهش باورهای غیرمنطقی و افزایش شادکامی مادران کودکان ناشنوا موثر نمی باشد.

Effectiveness of Positive Thinking on irrational beliefs and happiness mothers of deaf children

Background and Aim: The birth of a deaf child makes family especially mothers face a situation which requires their psychological to be paid more attention. Positive psychotherapy is a psychotherapy approach that is accompanied by the creation of positive abilities and emotions, and it attempts to increase the meaning of life in order to relieve mental harm and increase their happiness. The current study was to investigate effectivness positive thinking on reducing irrational beliefs and inhancing happiness in mothers of deaf children in qazvin.Methods: The research method was quasiexperimental with pretest and posttest with control group. The statistical population of this study included all mothers of deaf children that 34 people was selected using the available sampling method from them and according to the criteria for entering (age of mother, sex, education, maternal hearing standard and age of the child and duality of the families) divided into two groups (experimental and control) grouped and matched. The research instruments were khodayarifard and ghobari bonab positive thinking(1391), Jones Irrational Belief Test(1969) and Oxford Happiness Inventory(1989). Positive Interview Training in the form of ten sessions 90 Minutes held weekly in one session was conducted in the experimental group. At the end, the mentioned questionnaires were administered to both groups as a posttest. The data analysis method was multivariate covariance.Results: Based on the results positive thinking was not effective in reducing the irrational beliefs of the experimental group( p>0/05). As well as positive thinking did not increase the happiness of the mothers of the experimental group compared with the control group's mothers. Conclusion: In general, the findings also show that positive thinking did not reduce the irrational beliefs of mothers of deaf children and did not increase their happiness.