نقش تربیتی معلم در فرایند تعلیم و تربیت

نوشتار حاضر نخست به مفهوم تربیت به عنوان عمل آگاه سازی متربی ومورد مراقبت قرار دادن او از سوی مربی اشاره می کند. آن گاه مسئله کم توجهی به امر تربیت را در نظام های آموزشی دنیوی گری ( سکولار) مورد بحث قرار می دهد و پیامدهای این کم توجهی را متذکر می شود. سپس با استناد به توصیه های مربیان و نظریه پردازان مسلمان، ضرورت توجه به تربیت را یادآور می شود، پس ازآن، به بررسی نقش معلمان در فرایند تربیت می پردازد و نتیجه گیری می کند که تربیت با تعلیم پیوندی گسست ناپذیر دارد و معلمان باید از همه فرصت ها و تجارب آموزشی برای تقویت بنیان های اخلاقی دانش آموزان سود جویند. نتیجه گیری پایانی مقاله این است که موفقیت معلمان در امر تربیت، مستلزم تنظیم و تدوین برنامه های درسی با رویکردی تربیت محور و نیز تجدید نظر در دروس تربیتی مراکز تربیت معلم، به منظور آماده کردن دانشجو - معلمان برای ایفای نقش تربیتی آن ها در آینده است.