شناسایی راهبردهای آموزش کارآفرینان جوان: یک مطالعه کیفی

هدف پژوهش حاضر شناسایی راهبردهای آموزش کارآفرینان جوان در دوره دبیرستان بوده و برای انجام آن از روش پژوهش کیفی با رویکرد نظریه داده بنیاد استفاده شده است. جامعه پژوهش حاضر صاحب‌ نظران حوزه آموزش کارآفرینی بودند. نمونه‌ گیری به روش نمونه ‌گیری در دسترس و روش نمونه‌ گیری گلوله برفی انجام شده است. به همین منظور 22 نفر مورد مصاحبه عمیق نیمه‌ساختاریافته قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها، از سیستم کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شده است. یافته‌ها نشان دادند که برای آموزش کارآفرینان جوان در دوره دبیرستان باید به دو راهبرد درون-‌سازمانی آموزش کارآفرینی و راهبرد برون سازمانی آموزش کارآفرینی توجه شود. راهبرد درون-‌سازمانی آموزش کارآفرینی شامل تدوین برنامه ‌درسی پرورش‌محور و پیوسته، مدیریت استعداد دانش‌آموزان و توانمندسازی کادر مدرسه با تمرکز بر معلم است. راهبرد برون‌سازمانی آموزش کارآفرینی شامل فرهنگ‌سازی، خلق محیط نهادی حمایت‌گر و نیازسنجی ملی و فراملی است. به طور خلاصه، آموزش کارآفرینی یک اکوسیستم است و در هنگام تدوین راهبردهای آموزش کارآفرینی به دانش آموزان باید هم به محیط درون نظام آموزشی و هم محیط بیرون نظام آموزشی توجه کرد. با توجه به یافته ‌ها، به منظور ارتقای آموزش کارآفرینی پیشنهاد می ‌شود که آموزش کارآفرینی در همه سطوح مستقر شود، از روشهای تدریس فعال استفاده شود، در کنار مشاوره‌های تحصیلی مشاوره کارآفرینی هم انجام شود، از معلمان شایسته کارآفرینی بهره گرفته شود، دولت از دانش آموزان کارآفرین حمایت کند و آموزش کارآفرینی عمدتاً متمرکز بر دانش آموزانی باشد که روحیه کارآفرینی دارند.

Identification of Teaching Strategies for Young Entrepreneurs: A Qualitative Study

With the aim of helping to improve the teaching of entrepreneurship in high schools, this study set out to identify appropriate teaching strategies. A selective group of 22 experts in the area of teaching entrepreneurship was extensively interviewed. The interviews were semistructured and the data collected from them were coded using an open, axial, and selective coding system. Results show that two teaching strategies are needed in this area: an external and an internal strategy. The latter emphasizes planning a trainingbased curriculum, managing students rsquo; potentials, and enabling school staff, especially teachers; while the former focuses on acculturation, creation of supportive environments, and needs assessment at both national and international levels. In other words, teaching entrepreneurship requires an ecosystem consisting of the educational organization rsquo;s both internal and external environments. It is suggested that entrepreneurship be taught across all levels using the active method of teaching, competent teachers hired, and student entrepreneurs supported by the government.