بررسی رابطۀ هوش معنوی با مسئولیت پذیری و شادکامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطۀ هوش معنوی، مسئولیت ‌پذیری و شادکامی دانش‌ آموزان دختر مقطع متوسطه شهر قزوین در سال تحصیلی96-1395 انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر قزوین بودند که از میان آنان 150 نفر با روش نمونه ‌گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شده اند. به منظور گردآوری داده‌ های پژوهش، از پرسشنامه اندازه ‌گیری هوش معنوی ناصری(1387)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1989) و پرسشنامه تفسیرهای مسئولیت سالکوسکیس(2000) استفاده شده است. داده‌ های پژوهش با روشهای آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون، رگرسیون و آزمون t) با بهره‌ گیری از نرم افزار spssتجزیه و تحلیل شده اند. نتایج پژوهش بیانگر این بود که هوش معنوی می ‌تواند پیش‌ بینی کننده مثبت و معنادار شادکامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه (0/001 cent;p) باشد و 8 درصد از واریانس آن را پیش بینی کند. همچنین نتایج نشان داد که مسئولیت‌ پذیری می‌ تواند پیش ‌بینی کننده مثبت و معنادار شادکامی دانش‌ آموزان (0/001 cent;p) باشد و 18 درصد از واریانس آن را پیش بینی کند. بر اساس نتایج به ‌دست آمده مسئولیت‌ پذیری در مقایسه با هوش معنوی پیش‌ بینی کننده قوی‌ تر شادکامی دانش آموزان است.

The Relation between Spiritual Intelligence, Accountability, and Happiness among Female High School Students

With the aim of helping female high school students in Qazvin lead a happier life, the hypothesized relationship between happiness, spiritual intelligence, and accountability was explored with the help of an accessible sample of 150 such students. Three instruments of adequate validity and reliability were utilized in order to collect the needed data. Analyses of the collected data revealed that accountability is a better predictor of happiness as it explains 18% of its variance while only 8% of the variance in happiness among respondents is explained by spiritual intelligence.