عوامل موثر بر نگرش کشاورزان نسبت به تعاون و کار گروهی در شهرستان جیرفت

پژوهش حاضر به بررسی نگرش کشاورزان نسبت به تعاون و کار گروهی و تحلیل سازه‎های موثر بر این نگرش در مراکز دهستان‌های بخش مرکزی شهرستان جیرفت پرداخت. بدین منظور، از روش پیمایشی بهره گرفته شد. جامعه آماری پژوهش 5936  کشاورز بخش مرکزی شهرستان جیرفت بودند که با استفاده از جدول نمونه‌گیری تصادفی کرجسی و مورگان و روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب از میان آنها 381  کشاورز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ای محقق‎ساخته بود که برای تعیین پایایی آن، از همسانی درونی به روش آلفای کرونباخ استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ (759/0 تا 874/0) به‌دست آمده از بهینگی پرسش‌نامه حکایت می‌کند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل خوشه‌ای، آزمون تی تک‎نمونه‌ای، آزمون تی مستقل و تحلیل تشخیصی استفاده شد. برپایه نتایج پژوهش حاضر، 31/43 درصد از افراد مورد مطالعه نگرش مثبت و 69/56 درصد نیز نگرش منفی نسبت به تعاون و کار گروهی دارند‌. نتایج تحلیل تشخیصی نشان داد که متغیرهای درک از سودمندی، آگاهی و شناخت، مشاهده، خودکارآمدی عمومی، کنترل رفتار محسوس، عزت نفس، هنجارهای ذهنی و سطح تحصیلات به ترتیب تعیین کننده‌ها (سازه‌ها)ی نگرش کشاورزان نسبت به تعاون و کار گروهی‎اند.در مجموع، متغیرهای پژوهش توانایی تبیین  4/54 درصد از واریانس نگرش به تعاون و کار گروهی را داشتند.