ارتباط هیپوتیروئیدی تحت بالینی با سطح هورمون پاراتیروئید و پروفایل چربیها در بیماران دیالیزی

مقدمه: هیپوتیروئیدی تحت بالینی حدود 15-5 درصد جمعیت را شامل می‌شود و ریسک فاکتور قدرتمندی برای بیماریهای قلبی عروقی می‌باشد که علت عمده مرگ و میر در بیماران دیالیزی است. از آنجا که درمان بیماران هیپوتیروئیدیسم تحت بالینی به اصلاح انقباض پذیری عضلات قلب و اصلاح اختلالات چربیها و در نتیجه کاهش ریسک بیماری قلبی-عروقی می‌انجامد، بنابراین غربالگری آنان جهت تشخیص و درمان ضروری به نظر می‌رسد. لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط هیپوتیروئیدی تحت بالینی با سطح هورمون پاراتیروئید و پروفایل چربیها در بیماران دیالیزی انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی همبستگی در پاییز سال 1395 انجام شد و جامعه پژوهش بیماران دیالیزی بودند. تعداد 47 بیمار، شامل 21 نفر که سطح tsh بالا و free t4 نرمال داشتند، بعنوان گروه مورد و 26 نفر که هورمونهای تیروئیدی نرمال داشتند بعنوان گروه کنترل انتخاب شد و آزمایشات tsh، ft3، ft4، ipth، تریگلیسیرید، کلسترول، hdl، ldl و کلسیم انجام شد. جهت مقایسه دو گروه از نظر جنسیت از آزمون مجذور کای دو، جهت مقایسه میانگین‌های سن، شاخص توده بدنی و فاکتورها از آزمون تی مستقل و جهت بررسی ارتباط بین متغیرها با یکدیگر از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. یافته‌ها: ارتباطات معنی داری در میانگین شاخص توده بدنی k‏g/m^2 22/3 ± 6/8،tg (246 ± 126 mg/dl) و ca (8/5 ± 1/8 mg/dl) غیر معنی دار در پارامترهای لیپیدی، در گروه مورد مشاهده گردید (0/001 ≥ p). ارتباط معنی دار مثبتی بین pth وhdl (p=0.001) و ارتباط معنی دار منفی بین pth و (p=0.04) ldl مشاهده شد. نتیجه گیری: یافته‌های این مطالعه چاقی و افزایش تریگلیسیرید را در بیماران با نقص هیپوتیروئیدی تحت بالینی در مقایسه با بیماران بدون این مشکل و همچنین ارتباط معنی دار pth با دیس لیپیدمی را نشان می‌دهند.