ارتباط رفتارهای مدرسین بالینی و اضطراب آشکار دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی لاهیجان

مقدمه: رفتارهای فردی و حرفه ای مدرسین بالینی نقش مهمی در شکل گیری شخصیت فردی و حرفه ای دانشجویان پرستاری ایفا می کند و می تواند بر سطح ا اضطراب دانشجویان تاثیر داشته باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین رفتارهای مدرسین بالینی و اضطراب آشکار دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی لاهیجان انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی 156 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی لاهیجان که به روش نمونه گیری سرشماری انتخاب شده بودند، انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه استاندارد اضطراب اشپیلبرگر در سال تحصیلی 94-1393 جمع آوری گردید و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های همبستگی پیرسون و کای اسکوئر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. (05/0 > p) بعنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بر اساس یافته ها، اکثر دانشجویان پرستاری (90 نفر، 7/57%) دارای اضطراب خفیف بودند و اکثر آنان (96 نفر، 6/61%) وضعیت رفتارهای مدرسین بالینی خود را در حد قوی، ارزیابی نمودند. بین رفتارهای آموزشی مدرسین بالینی و اضطراب آشکار دانشجویان پرستاری، ارتباط منفی و معنی داری از نظر آماری وجود داشت. یعنی با قوی تر شدن رفتارهای آموزشی مدرسین بالینی، اضطراب دانشجویان نیز کاهش می یافت و با ضعیف تر شدن این رفتارها اضطراب دانشجویان افزایش می یافت (59/0 = r، 0001/0 > p).نتیجه گیری: مدرسین بالینی پرستاری با رفتار و عملکرد شایسته خویش و بعنوان الگوی حرفه ای و اخلاقی می توانند نقش انکارناپذیری در کاهش اضطراب دانشجویان پرستاری و تبلور جایگاه عمیق معنوی این حرفه مقدس داشته باشند. با انتخاب مدرسین بالینی از میان پرستاران توانمند و حضور مستمر اعضای هیئت علمی در بیمارستان ها و همکاری دوجانبه، می توان پل ارتباطی مناسبی بین تئوری و بالین ایجاد نمود.