عوامل پیش‌بین سندرم فرسودگی شغلی

مقدمه: فرسودگی شغلی سندرمی است که پرستاران با آن مواجه‌اند و سلامت آن‌ها را تهدید می‌کند و از بعد سازمانی نیز بهره‌وری بیمارستان‌ها را کاهش می‌دهد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر به منظور تعیین عوامل پیش‌بین فرسودگی شغلی در پرستاران شهر اصفهان انجام گرفت.روش: پژوهش حاضر از نوع پیش‌بین و جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شهر اصفهان در سال 1388 بود. نمونه آماری به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. بدین طریق که ابتدا از بین بیمارستان‌های دولتی شهر اصفهان که جمعاً 12 بیمارستان و دارای 1982 پرستار بود، 5 بیمارستان و از بین این 5 بیمارستان 3 بخش روانی، عفونی و جراحی به صورت تصادفی انتخاب شدند و به پرستارانی که دارای ملاک ورود به پژوهش بودند، پرسشنامه‌ها داده شد. 221 نفر ملاک مورد نظر را داشتند و از بین آن‌ها 210 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون (1993)، استرس شغلی دیویس، رابینز و مک کی (1999)، شفافیت نقش ساویر (1992) و گرانباری شغلی اسپکتور و جکس (1998) بود. داده‌ها به وسیله نرم‌افزار spss v.16 تحلیل شد، و از آماره‌های توصیفی میانگین، انحراف استاندارد، حداقل و حداکثر نمرات، و آماره‌های استنباطی همبستگی و رگرسیون برای تحلیل آن‌ها استفاده شد.یافته‌ها: یافته‌های حاصل از رگرسیون نشان دادند که استرس شغلی، شفافیت نقش و گرانباری شغلی، فرسودگی شغلی را به صورت معناداری پیش‌بینی می‌کنند (0001/0=sig).نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که متغیرهای استرس شغلی، شفافیت نقش و گرانباری شغلی با فرسودگی شغلی پرستاران رابطه معنادار چندگانه دارند، بنابراین لزوم اتخاذ تدابیر و برنامه‌هایی در راستای تعدیل و تغییر متغیرهای پیش‌بین، جهت کاهش فرسودگی شغلی پرستاران ضروری می‌باشد.