بررسی تاثیر فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت بر کیفیت زندگی و علایم بالینی بیماران پمفیگوس ولگاریس

مقدمه: بیماری پمفیگوس ولگاریس یک بیماری پوستی مخاطی تاولی خود ایمنی و مزمن است، که بر روی کیفیت زندگی بیماران تاثیر منفی دارد. در مطالعات مختلف خصوصا بیماریهای مزمن اثر ورزش و فعالیتهای بدنی اوقات فراغت بعنوان یک روش مفید و بی ضرر بر بهبود کیفیت زندگی و بهبود علایم بیماری گزارش شده است این مطالعه هدف بررسی تاثیر فعالیت ورزشی اوقات فراغت به عنوان یک روش مفید و بدون عارضه برکیفیت زندگی و علایم بالینی بیماران پمفیگوس می باشد. روش کار: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی تصادفی بوده که 76 بیمار مبتلا به بیماری پمفیگوس ولگاریس وارد مطالعه شدند و بصورت تصادفی به دو گروه مساوی شاهد و مداخله تقسیم شدند. پرسشنامه های dlqi، اطلاعات دموگرافیک توسط بیماران و شاخصpdai توسط پزشک متخصص پوست در دو زمان قبل و بعد از مداخله ثبت گردید. مداخله، شامل فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت به صورت پیاده روی در پارک بمدت 60 دقیقه به طول 8 هفته، هر هفته سه جلسه و بصورت یک روز در میان اجرا شد. برای مقایسه دو نمونه کمی از آزمون تی مستقل و برای مقایسه دو نمونه کمی وابسته از آزمون تی زوجی و در موارد غیر نرمالاز معادل های ناپارامتری آنها استفاده شد. تمام تحلیل های آماری توسط نرم افزارspss نسخه 25 انجام شده است. یافته ها: فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت باعث بهبود معنی دار کیفیت زندگی بیماران گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد پس از 8 هفته شد (pvalue=0.045, 2.97 ±5.2 vs 6.45 ±7.5) ولی درشاخص شدت علایم بالینی pdai اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. (pvalue=0.066, 1.89 ±4.97 vs 4 ±6.1).نتیجه گیری: انجام فعالیتهای ورزشی اوقات فراغت میتواند به عنوان یک روش مفید و بدون عارضه برای بهبود کیفیت زندگی بیماران پمفیگوس ولگاریس توصیه شود ولی تاثیری بر میزان بهبود علایم بالینی در دوره دو ماهه مداخله تجربی در مقایسه دو گروه ندارد. البته در طول زمان هر دو گروه بطور معنی دار تغییر در بهبود کیفیت زندگی و بهبود علایم بالینی بترتیب داشته اند (pvalue=0.004) (pvalue<0.001)

The effect of leisure time physical activities on quality of life and clinical symptoms of pemphigus vulgaris

Introduction: Pemphigus vulgaris is an autoimmune and chronic blistering mucocutaneous disease that has a negative effect on patients quality of life and also leisure sports activities are useful and uncomplicated method to improve the quality of life of both patients and healthy people as we have seen in relevant litertures.We wanted to investigate whether leisure time physical activities are effetive on quality of life and clinical symptoms of pemphigus vulgaris patients.Methods: Present study is a randomised clinical trial and 76 patients with pemphigus vulgaris were included in the study and were randomly divided into two equal control and intervention groups. DLQI questionnaires, medical and personal demographic information were recorded by patients and PDAI index was recorded by a dermatologist at both before and after the intervention. The intervention included leisure sports activities such as walking in the park for 60 minutes for 8 weeks, three sessions per week and one day in between. Independent ttest was used to compare two quantitative samples and paired ttest was used to compare two dependent quantitative samples and their nonparametric equivalents test were used. All statistical analyzes were performed by SPSS software version 25. Results: Leisure sports activities improved the quality of life of patients in the intervention group compared to the control group after 8 weeks. (Pvalue = 0.045, 2.97 ± 5.2 vs 6.45 ± 7.5) But no significant difference was observed between the two groups in the PDAI clinical symptom severity index. Conclusions: Leisure sports activities can be recommended as a useful and uncomplicated method to improve the quality of life of patients with pemphigus vulgaris, although it has no effect on the improvement of clinical symptoms in two mounths comparing between intervention group and control group. (Pvalue = 0.066, 1.89 ± 4.97 vs 4 ± 6) of course comparing each group to itself during the time of intervention both clinical symptoms and qulity of life are significantly improved (Pvalue<0.001) (Pvalue=0.004) resepectively.