ارتباط بین خودشفقت ورزی با نگرش نسبت به سالمندی در افراد میانسال

مقدمه :با توجه به اینکه نوع نگرش افراد نسبت به سالمندی می تواند حس خوب بودن، ارتقاء کیفیت زندگی و پیامدهای سلامتی دراز مدت را در دوره سالمندی به دنبال داشته باشد؛ می توان قبل از شروع سالمندی و در دوره میانسالی، با شناسایی عوامل قابل تعدیل در جهت آغاز یک دوره سالمندی مثبت کمک نمود. خودشفقت ورزی یکی از متغیرهای ارتقاء دهنده رفاه و رضایت از زندگی در سالمندان می باشد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفیهمبستگی بود که با هدف تعیین ارتباط بین خودشفقت ورزی با نگرش نسبت به سالمندی در افراد میانسال شهر تهران در سال 139798 انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه مردان و زنان میانسال (30تا 59 سال) ساکن شهر تهران مراجعه کننده به مراکز بهداشت منطقه شمیرانات شهر تهران بود. تعداد113شرکت کننده که با روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب با تعداد مراجعین به مراکز مربوطه انتخاب شدند. محیط پژوهش شامل مراکز بهداشت منطقه شمیرانات شهر تهران بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه 3 قسمتی شامل: الف) مشخصات دموگرافیک ب) پرسشنامه خودشفقت ورزی ج) پرسشنامه نگرش به سالمندی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزار 16spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته های این پژوهش حاکی از آن بود که بیشترین درصد (69%) واحدهای مورد پژوهش از خودشفقت ورزی سطح متوسط برخوردار بودند. در رابطه با ابعاد خودشفقت ورزی بیشترین میانگین نمره برای زیر مقیاس احساس مشترکات انسانی (0.58 ±3.58) و کمترین میانگین نمره برای زیر مقیاس قضاوت در مورد خود ( 0.68 ±2.83) به دست آمد. در خصوص ارتباط بین خودشفقت ورزی و نگرش نسبت به سالمندی، یافته ها بیانگر وجود ارتباط معنی دار آماری بین دو متغیر بود (pvalue<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر مبنی بر وجود ارتباط معنی دار آماری بین خودشفقت ورزی و نگرش نسبت به سالمندی در افراد میانسال شهر تهران؛ می توان از نتایج این مطالعه در حوزه آموزش خودشفقت ورزی به میانسالان در راستای سازگاری با چالشها و نیازهای در حال تغییر دوران سالمندی و آغاز یک دوره سالمندی مثبت استفاده نمود.

The Relationship between Self-compassion and Attitude to Ageing in Middle aged People

Introduction: Since a favorable attitude toward old age may be associated with a feeling of wellbeing, improved quality of life, and longterm helth outcomes in the elderly population, it is possible to identify the related modifiable factors before entering old age to start a positive elderly life. Selfcompassion is a variable that improves wellbeing and life satisfaction in elderly.Methodes: This crosssectional, descriptivecorrelation study was conducted to determine the relationship between selfcompassion and attitude towards ageing in the middleaged population of Tehran in 20182019. The research population was all middleaged women and men (3059 years old) presenting to the health centers of Shemiranat District. One hundred and thirteen participants were selected through stratified sampling, with appropriate allocation to the number of referrals. The research setting was all health centers of Shemiranat District. The data collection tool was a threepart questionnaire, including a) demographic characteristics, b) Selfcompassion Scale c) Attitudes to Ageing Questionnaire. The data were analyzed using descriptive and inferential statistics in the SPSS software version 16.Results: According to the results, the highest percentage of the research units had a moderate level of selfcompassion (69%). The results indicated that the highest mean score achieved in common humanity component (3.58 ±0.58) and the lowest mean score obtained in selfjudgment component (2.83 ±0.68). The results showed a significant correlation between selfcompassion and attitudes to ageing (P value˂0.05).Conclusion: The results of this study indicated a significant correlation between selfcompassion and attitude to ageing in the middleaged population of Tehran. The result of this study can be used to teach selfcompassion to the elderly to improve the coping capabilities to meet the everchanging challenges and needs of healthy ageing and start a positive elderly life.