تجربه سالمندان ایرانی تحت درمان با همودیالیز: یک مطالعه کیفی

مقدمه: با افزایش جمعیت سالمندان و افزایش شیوع دیابت و فشارخون، نارسایی مزمن کلیه وابسته به دیالیز در سالمندان افزایش یافته است. با توجه به افزایش رشد سریع بیماران سالمند تحت درمان با همودیالیز، الگوی سنی این مشکل در بیشتر کشورها به سمت سالمندی گرایش یافته است. هدف از این مطالعه بررسی تجارب سالمندان تحت درمان با همودیالیز می باشد.روش کار: این مطالعه با روش کیفی و از نوع پدیدار شناسی تفسیری ون منن به منظور تبیین و کشف تجربیات سالمندان از زندگی با همودیالیز صورت گرفته است. جمع آوری داده ها با توجه به معیارهای ورود با مصاحبه های عمیق و بدون ساختار از 9 سالمند تحت درمان با همودیالیز صورت گرفت. آنالیز داده ها بارویکرد تحلیل 6 مرحله ای ون منن انجام شد.یافته ها: این مقاله حاصل یک مطالعه پدیدار شناسی انجام شده از کشف تجارب 9 سالمندتحت درمان با همودیالیز می باشد. تحلیل دادها با استفاده از روش پدیدار شناسی تفسیری ون منن نشان داد که تجارب سالمندان همودیالیزی از 7 درون مایه اصلی و 18 درون مایه فرعی تشکیل شده است. درون مایه های اصلی شامل همودیالیز التیام دهنده زندگی، همودیالیز شدن زندگی با دغدغه، احساسات متناقض، ایمان به خدا، بلاتکلیفی در زندگی، وابستگی و حمایت اجتماعی تشکیل شده است.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دهنده تجارب سالمندان تحت درمان با همودیالیز می باشد. با توجه به این که کشور ایران در گذار جمعیت به سمت سالمندی می باشد و همچنین تعداد سالمندان تحت درمان با همودیالیز افزایش یافته است، دانستن این تجارب به متخصصین سالمندی و دیگر متخصصین مراقبت های بهداشتی کمک می کند تا با دانش عمیق تر به برنامه ریزی راهبردی سالمندان بپردازند واسباب ارتقا سطح کیفی و کمی زندگی آنان را فراهم نمایند.