تاثیر واقعیت درمانی بر خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون

مقدمه: سندرم داون، شایع ترین اختلال غیر طبیعی کروموزومی انسانی و شناخته ترین عامل ژنتیکی عقب ماندگی ذهنی، زمینه ساز بروز نقایص و ناهنجاری های فیزیکی و مادرزادی است ، به دلیل رفتارهای غیرعادی این کودکان خودکارآمدی مادران دچار اختلال می شود. این مطالعه با هدف تاثیر واقعیت درمانی بر خودکارامدی عمومی مادران کودکان سندرم داون انجام شده است. روش : در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی در سال 1396 در مرکز بهزیستی شهرستان بندرعباس 40 مادر کودکان سندرم داون به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند. جهت انجام مداخله در گروه آزمون نه جلسه ی آموزشی، هر جلسه ی به مدت 60 دقیقه انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات بیماران از پرسشنامه های دموگرافیک و خودکار آمدی عمومی شرر و همکاران (1982)استفاده شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجریه و تحلیل داده ها انجام شد.یافته ها: نمره خودکارآمدی در گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله به ترتیب6.9 +55.1 و8.9 +56.2 و بعد از مداخله به ترتیب 6.4 +60.4 و 9.5 +57.2 بود. آزمون تی مستقل بین دو گروه قبل از مداخله اختلاف معنی داری را نشان نداد(0.62= p)، بعد از مداخله بین این دو گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد(0.22= p) و آزمون تی زوج بین قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان نداد(0.51= p)ولی آزمون تی زوج در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان داد(p<0.01).آزمون کواریانس رابطه ی معنی بین قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی داری(0.034=p) را با 0.16 =eta نشان داد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد واقعیت درمانی بر خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون تاثیر مثبتی داشته است.می توان از واقعیت درمانی به عنوان روشی مناسب و موثر در افزایش خودکارامدی مادران کودکان سندرم داون در مداخلات درمانی و بالینی استفاده نمود.