مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای با جریان متناوب بر علائم خلقی بیماران افسرده

مقدمه: همراستا با ارائه درمان های سنتی همچون دارودرمانی در درمان افسردگی، امروزه روش های نوینی به منظور کاهش علائم و نشانگان خلقی این اختلا ارائه شده است که از جمله آنها درمان های موج سومی همچون درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب بر علائم خلقی بیماران افسرده انجام گردید.روش کار: طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش در برگیرنده کلیه بیماران مبتلا به اختلال افسردگی مراجعه کنندگان به مراکز روانشناسی و روانپزشکی شهر بندرعباس بود و نمونه پژوهش نیز در برگیرنده 45 نفر از این افراد بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب (tacs) و کنترل گمارده شده و داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک گردآوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کواریانس تک متغیره) استفاده گردیده و داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری spss v.23 تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: تحلیل داده ها نشان دهنده آن بود که میانگین پس آزمون گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد 12.13، گروه درمان با تحریک فراجمجمه ای 17.86 و گروه کنترل 26.00 بوده و بین گروه آزمایش با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای با جریان متناوب با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (0.05>p). همچنین در مقایسه این دو درمان، داده های بدست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم افسردگی اثرات بیشتری را داشتند.نتیجه گیری: با در نظر داشتن یافته های این پژوهش می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان یکی از رویکردهای نوین روانشناسی اثرگذاری بالایی در کاهش علانم بیماری افسردگی داشته و می توان آن را به عنوان یک مداخله بالینی سودمند همراستا با درمان های دیگر به کار گرفت.