بررسی تجربی زبری سطح حاصل از میکروفرزکاری آلیاژ Ti6al4v تحت شرایط روان-کاری و خنک‌کاری مختلف

میکروفرزکاری روشی مناسب به منظور ساخت قطعات مینیاتوری با هندسه سه بعدی پیچیده است. این روش کاربرد بسیاری در تولید قطعات میکرو در تجهیزات پزشکی دارد. آلیاژهای تیتانیومی به دلیل نسبت مقاومت به وزن بالا، مقاومت به خوردگی عالی و همچنین زیست‌ سازگاری مناسب، به صورت گسترده در کاربردهای پزشکی استفاده می‌شوند. به دلیل ساخت قطعات میکرو در ایمپلنت‌ها و تجهیزات پزشکی، مطالعه و بررسی میکروفرزکاری آلیاژهای تیتانیومی اهمیت بسیاری یافته است. در این مطالعه نیز زبری سطح حاصل از فرآیند میکروفرزکاری در آلیاژ ti6al4v مورد بررسی قرار گرفته است. سرعت دورانی اسپیندل، نرخ پیشروی و عمق برش محوری به عنوان متغیرهای برش در نظر گرفته شدند. عملیات میکروفرزکاری تحت سه سیستم روان کاری و خنک‌کاری مختلف مشتمل بر حالت‌های خشک، تر و حداقل سیال برشی انجام یافت. ابزار فرز انگشتی کاربایدی سرتخت به قطر 5/0 میلی متر با روکش tialn استفاده شد. از روش تاگوچی برای طراحی و تحلیل آزمایش استفاده گردید. نتایج نشان داد که زبری سطح در حضور سیستم حداقل سیال برشی، کمترین مقدار را دارد. همچنین مستقل از نحوه‌ی روان‌کاری و خنک‌کاری، افزایش سرعت برشی و نرخ پیشروی، زبری سطح را کاهش داد. مینیمم زبری سطح بدست آمده برابر با nm 118 بوده که در شرایط سرعت دورانی rpm30000، پیشروی 8/0 میکرومتر بر لبه برنده و عمق برش 60 میکرومتر حاصل شده است.