بهینه‌سازی زبری سطح در فرایند استریولیتوگرافی

فرایند استریولیتوگرافی به دلیل دارا بودن هم‌زمان دقت و استحکام، بیشترین سهم را در ایجاد قالب‌های تزریق پلاستیک و نمونه‌‌های ریخته‌گری در خلا و دیگر زمینه‌ها از میان شاخه‌های مختلف نمونه‌‌سازی سریع داراست. با این حال یکی از اصلی‌ترین محدودیت‌های آن کیفیت پایین سطح ایجاد شده است. در این پروژه تاثیر پارامترهای فرایند و جهت قرارگیری نمونه‌ بر کیفیت سطح بررسی شد؛ بنابراین نمونه‌‌هایی در شرایط مختلف زاویه سطح، فاصله هاشور و زمان بازپخت ایجاد شده و پارامترهای زبری سطح به دو روش تماسی و غیر‌تماسی اندازه‌گیری شد. نمونه‌ها درای زاویه سطح دربازه 0 تا 180 درجه با گام 2 درجه بودند. زمان‌های بازپخت درنظر گرفته شده 20، 50 و 80 دقیقه و مقدار فاصله هاشور 50، 75، 100 و 125 میکرومتر است. در روش غیر‌تماسی به کمک میکروسکوپ دیجیتالی، پروفیل سطح به‌دست آمده و سپس زبری سطح به کمک نرم‌افزار متلب محاسبه شد. در نهایت به‌کمک تحلیل آنالیز واریانس رابطه ریاضی بین ورودی‌ها و پاسخ‌ها ایجاد شد. نتایج نشان داد که با افزایش فاصله هاشور، زبری سطح افزایش می‌یابد و زبری سطح در سطوح بالایی، با افزایش زاویه سطح ابتدا با سرعت افزایش و سپس کاهش می‌یابد. در سطوح پایین با افزایش زاویه، زبری سطح به آرامی افزایش یافته و سپس کاهش می‌یابد. همچنین به‌نظر می‌رسد تغییرات زبری مستقل از زمان بازپخت است. مقایسه داده‌های واقعی با پیش‌بینی‌های صورت گرفته توسط مدل ایجاد شده نشان می‌دهد که خطای پیش‌بینی کمتر از 14% است.