بررسی مکانیزم مولکولی جلوگیری از تشکیل توده‌های بتا-آمیلویید توسط پنتا-پپتاید به روش شبیه‌سازی داکینگ و دینامیک مولکولی

آلزایمر شایع ترین نوع بیماری زوال عقل در افراد بالای 65 سال است که علت اصلی و روش درمان قطعی آن تاکنون به درستی مشخص نشده است. مطالعات آسیب شناختی، تشکیل پلاک های فیبری و توده های تجمع یافته پروتیین آمیلوییدبتا در سیستم اعصاب مرکزی را به عنوان یکی از دلایل بیماری آلزایمر پیشنهاد و مهار این فرایند را به عنوان روش درمان موثر برای این نوع بیماری معرفی کرده اند. ناحیه والین10-اسیدگلوتامیک22 از پروتیین آمیلویید بتا، در فرایند تجمع منومرها، تشکیل توده های محلول و پلاک های فیبری نامحلول نقش اساسی را ایفا می کند. از این جهت، مهار این ناحیه می تواند فرایند آمیلویید شدن را متوقف و از پیشرفت آن جلوگیری کند. دارو استفاده شده در این پژوهش، پنتا-پپتاید جدا شده از پایانه کربوکسیلِ پروتیین آمیلویید بتا با توالی گلیسین33-گلیسین37 می باشد و نحوه اتصال آن به ناحیه والین10-اسیدگلوتامیک22 از پروتیین آمیلویید بتا42 به روش شبیه سازی ترکیبی داکینگ و دینامیک مولکولی مورد بررسی قرار گرفته است. در نتیجه این شبیه سازی، سه محل پیوند پایدار برای اثر پنتا-پپتاید بر گیرنده مشخص شد و تحلیل های ساختاری بر روی این محل های پیوند نشان دادند که پنتا-پپتاید استفاده شده با مهار ناحیه والین10-اسیدگلوتامیک22، می تواند از تجمع و تشکیل توده های پروتیینی آمیلویید بتا42 جلوگیری کند. پژوهش حاضر توالی پپتایدی گلیسین33-گلیسین37 را به عنوان داروی موثر در درمان بیماری آلزایمر به دیگر مطالعات پیش کلینیکی در این زمینه، معرفی می کند.