تاثیر استراتژی‌های مختلف فرزکاری روی میکروسختی نوعی سطح انحنادار

استفاده از سطوح پیچیده در صنایع گوناگون از جمله هوافضا و قالب‌سازی، رو به گسترش است. برای فرزکاری چنین سطوحی، توجه به فاکتورهایی از قبیل نوع استراتژی و پارامترهای ماشین‌کاری که همگی روی قابلیت ماشین‌کاری تاثیرگذار هستند، امری ضروری است. از اهداف این تحقیق، بررسی تاثیر استراتژی‌های مختلف و نیز پارامترهای مختلف ماشین‌کاری روی میکروسختی سطح نوعی سطح انحنادار (محدب) از جنس فولاد ضد زنگ 4903/1 است. ابزار بکار رفته، فرز انگشتی سرکروی با روکش tin و استراتژی‌های استفاده شده، چهار روش خطوط موازی، آفست سه‌بعدی، مارپیچ و شعاعی می‌باشند. طراحی و تحلیل آزمایش‌ها با استفاده از روش تاگوچی انجام گردید. پارامترهای ورودی شامل سرعت برشی، نرخ پیشروی و فاصله بین مسیرهای ابزار بودند. پس از انجام آزمایش‌ها، سختی لایه سطحی نمونه‌های فرزکاری شده اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که مسیرهای مختلف ابزار تاثیر متفاوتی روی میکروسختی سطح فرزکاری دارند. فارغ از شرایط برش، سختی بعد از فرآیند، در تمامی استراتژی‌ها از سختی اولیه قطعه‌کار بیشتر بود. استراتژی مارپیچ دارای بیشترین و استراتژی شعاعی دارای کمترین مقدار سختی بودند. علاوه بر این، افزایش نرخ پیشروی، سرعت برشی و فاصله بین مسیرهای ابزار، سختی را افزایش داد و فاصله بین مسیرهای ابزار کمترین اثر را روی سختی داشت. بیشترین مقدار سختی نیز در شرایط سرعت برشی 180 متربردقیقه، نرخ پیشروی 18/0 میلیمتربردندانه و فاصله بین مسیر ابزار 7/0 میلیمتر گزارش شد که افزایش 56% را نشان می‌داد.