کاربرد میراگرهای نامتقارن غیرخطی در طراحی بهینه پارامترهای سیستم تعلیق غیرفعال خودرو تحت تحریک اتفاقی جاده

سیستم تعلیق غیرفعال به دلیل مصرف پایین انرژی و هزینه کمتر در اکثر خودروها استفاده می شود. بنابراین امروزه چالشی در ادبیات فن، در جهت افزایش قابلیت های آن وجود دارد. هدف از این تحقیق، ارایه روشی جدید برای طراحی بهینه چندهدفه سیستم تعلیق خودرو بر اساس استفاده از میراگرهای نامتقارن (غیرخطی) است. از این‌رو نشان داده می شود که استفاده از این نوع میراگرها با قدرت انتخاب دو نوع ضریب ویسکوز یکی در هنگام فشردگی و دیگری در هنگام باز شوندگی سبب ارایه طرحی بهینه نسبت به طرح‌های موجود در ادبیات فن که بر مبنای میراگرهای متقارن است، خواهد شد. به این منظور خودرو به‌صورت یک مدل کامل یازده درجه آزادی که تحت ناهمواری های اتفاقی جاده قرار دارد، مدل شده است. سپس از آنجا که وظایف سیستم تعلیق، کاهش دادن شتاب‌های عمودی وارد بر سرنشینان، محدودیت حرکت کله زنی، افزایش جاده پذیری و کاهش تغییرات فضای کاری چهار چرخ خودرو است، مساله به‌صورت یک مساله بهینه سازی چندهدفه با اهداف متضاد فرمول بندی شده و با الگوریتم nsga-ii حل می‌شود. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که استفاده از میراگرهای نامتقارن سبب ارایه طرحی بهینه تر نسبت به روش های بهینه سازی که در آن‌ها از میراگرهای متقارن استفاده شده است، می‌شود.