بررسی فرایند سنگ زنی به کمک خراش ایجاد شده توسط یک دانه ساینده

تحقیقات بر روی فرآیندهای خراش اغلب به منظور بررسی فرایندهای پرداختکاری مانند سنگ‌زنی انجام می‌گیرند. فرآیند سنگ‌زنی به گونه‌ای است که تعدادی لبه ساینده با توزیع آماری خاص با سطح قطعه‌کار درگیر شده و از آن براده‌برداری می‌کند. در این تحقیق فرآیند خراش و براده‌برداری را برای یک تک‌دانه ساینده از تعداد بی‌شمار دانه‌های ساینده قید شده بر روی چرخ سنگ به عنوان یک المان کوچکتر در نظر گرفته می‌شود. اکنون می‌توان با یک توزیع آماری فرآیند براده‌برداری را برای همه لبه‌های ساینده درگیر در عملیات سنگ‌زنی بسط و توسعه داد. این امر منتج به بهبود کارایی و کیفیت ماشینکاری بخصوص سنگ‌زنی شده و همچنین از مکانیک سنگ‌زنی بینشی وسیع حاصل خواهد شد. پس از ایجاد خراش و بررسی آن، از زاویه ای دیگر فرایند براده برداری مورد مطالعه قرار می گیرد. تاثیر پارامترهای توپوگرافی چرخ‌سنگ و همچنین تاثیر پارامترهای سینماتیکی و ورودی‌های فرایند بر روی مکانیزم براده برداری مورد بررسی قرار ‌گرفت. یافته‌ها حاکی از آن است که افزایش سرعت برشی منجر به تغییر مکانیزم براده‌برداری از شخم به برش می گردد. شکل دانه‌های ساینده تاثیر قابل توجهی بر مکانیزم‌های براده برداری دارند. در دانه‌های کند با افزایش عمق برش، پدیده شخم زنی بیشتر اتفاق می‌افتد و کارایی فرایند کمتر است. اما در دانه‌های ساینده تیز با یک لبه برنده عکس حالت فوق رخ می‌دهد. در صورتی که دانه‌ای در حین فرایند بشکند و چند لبه شود تا حدودی رفتار آن به سمت دانه کند میل می‌کند.