ارتباط فشار مایع مغزی نخاعی و فشار مایع نخاعی به عنوان شاخصی جهت ارزیابی بیماری هیدروسفالی غیر ارتباطی

گرفتگی مسیر مایع مغزی نخاعی باعث افزایش فشار اعمالی از سوی این مایع بر دیواره‌های بطن‌ها و در نهایت بروز بیماری هیدروسفالی می‌شود. این پژوهش به بررسی شاخصی عددی جهت تشخیص بیماری هیدروسفالی غیر ارتباطی پرداخته است. در ابتدا نمودار سرعت در مجرای سیلویوس نمونه سالم به صورت سه بعدی و با استفاده از روش برهمکنش سیال و جامد به دست آمد. این نتیجه با نمودار سرعت مشابه ای که از تصویربرداری تشدید مغناطیسی تضاد فازی همان نمونه استخراج شده بود مقایسه شد. پس از تایید انطباق دو نمودار، از صحت روش حل و فرضیات به کار گرفته شده اطمینان حاصل شد. عدد رینولدز در مجرای سیلویوس نمونه سالم کمتر از 7/275 و حداکثر فشار مایع مغزی نخاعی نیز 3/616 پاسکال بود. در ادامه شرایط سیستم بطنی برای بیمار هیدروسفالی غیر ارتباطی مدل‌سازی شد. حداکثر فشار به 5/2958 پاسکال افزایش یافت. با توجه به عامل بیماری، حداکثر فشار مایع مغزی نخاعی بر بافت مغز در مجرای سیلویوس به عنوان شاخصی جهت ارزیابی بیماری هیدروسفالی غیرارتباطی معرفی شد. در پایان مقادیر فشار محاسبه شده برای مایع مغزی نخاعی و مقادیر فشار اندازه‌گیری شده از تست سوزن کمری برای مایع نخاعی مورد مقایسه قرار گرفت. مشخص شد این اعداد با هم متناسب هستند. بر این اساس فشار مایع نخاعی حاصل از تست سوزن کمری به عنوان شاخصی عددی و کاربردی برای تشخیص بیماری معرفی شد.