مطالعه تجربی و تحلیل المان محدود روش حرارت خطی جهت شکل دهی ورق های فلزی مورد استفاده در بدنه شناورها

هدف از این پژوهش، آزمایش و تشریح مکانیزم فرآیند شکل‌دهی که آن را شکل‌دهی حرارتی می‌نامند، به همراه توسعه ابزار عددی برای محاسبه موثر و پیش‌بینی رفتار آن می باشد. فرآیند شکل‌دهی شامل گرم کردن نمونه ورق فولادی در ناحیه خطوطی که از قبل مشخص شده، بوسیله تورچ و گاز استیلن برای ایجاد انحنا و فرم دهی مد نظر می‌باشد. امروزه این روش که بطور گسترده‌ای در تولید ورق پوسته و سازه بدنه کشتی بکار می‌رود، به عنوان یک فرایند جایگزین و یا مکمل سایر روش‌های شکل‌دهی در صنایع کشتی سازی از قبیل پرس و نورد می‌باشد. به کارگیری یک روش معقول و منطقی در انتخاب میزان حرارت و نحوه اجرای روش شکل‌دهی حرارتی، این فرایند را بسیار مقرون به صرفه خواهد کرد. لذا تحقیقات زیادی در خصوص کسب فناوری شکل‌دهی حرارتی به جهت عامل بالقوه صرفه اقتصادی آن انجام شده است. در این مقاله، آزمایش تجربی و شبیه سازی عددی روش حرارت خطی برروی ورق دریایی گرید e انجام شده است. نتایج بدست آمده از تحلیل المان محدود حرارتی و مکانیکی و نیز نتایج آزمایش تجربی نشان داد که با استفاده از حرارت گاز اکسی- استیلن می توان انحنای ملایمی در ورق ایجاد نمود که در ساخت بدنه شناورها کاربرد دارد. اثر میزان حرارت ورودی و افزایش خطوط حرارتی در این تحقیق ارزیابی شده است. نتایج نشان داد که با افزایش دو خط حرارتی در ورق با عرض 700 میلی‌متر میزان تنش بیشینه 6 درصد افزایش می یابد و افزایش حرارت ورودی میزان خمیدگی را افزایش می دهد.