تحلیل ترمودینامیکی و بهینه سازی سیکل جدید تبرید اجکتوری-آبشاری

در این مقاله ابتدا تاثیر افزودن اجکتور بر عملکرد ترمودینامیکی سیکل تبرید آبشاری بررسی شد. با مدل سازی سیکل جدید تبرید اجکتوری-آبشاری در نرم افزار ees معلوم شد که با فرض ظرفیت تبرید مساوی در هر دو سیکل آبشاری ساده و سیکل اجکتوری-آبشاری، افزودن اجکتور و انتخاب مبرد r134a برای واحد دما بالا باعث بهبود ضریب عملکرد و بازده قانون دوم سیکل آبشاری تا حدود 5/6% می شود. در ادامه با انتخاب r717، r290، r134a و r123 به عنوان مبرد واحد دما بالای سیکل جدید تبرید اجکتوری-آبشاری تاثیر پارامترهای طراحی مانند دمای تبخیرکن واحد دما بالا، دمای تبخیرکن واحد دما پایین و دمای محیط در عملکرد سیکل تحلیل شد و کارایی سیکل با بکارگیری هر مبرد نسبت به دیگر مبردها مقایسه گردید. نتایج نشان داد که کارایی سیکل تبرید اجکتوری-آبشاری (r744-r123) با انتخاب دمای بیشتر از 4/255 کلوین برای دمای تبخیرکن واحد دما بالا بهتر از مواقعی است که از سه مبرد دیگر مورد مقایسه استفاده شود. سرانجام ضریب عملکرد و بازده قانون دوم سیکل جدید تبرید اجکتوری-آبشاری با توجه به تغییرات دمای تبخیرکن واحد دما پایین، دمای تبخیرکن واحد دما بالا و دمای محیط بهینه سازی شد. مشخص شد که ضریب عملکرد و بازده قانون دوم سیکل جدید با انتخاب r123 به عنوان مبرد واحد دما بالا به بیش‌ترین مقدار خود خواهد رسید.