کاربرد یک ویژگی ساده و مقاوم دو بعدی هندسی-تصویری در شناسایی دپلاریزاسیون بطنی

در این مقاله یک روش مبتکرانه به منظور شناسایی دپلاریزاسیون بطنی معرفی شده است. بدین منظور یک فضای ویژگی هندسی دو بعدی از سیگنال الکتروکاردیوگرام (طول بردار ویژگی برابر 2 است) استخراج می گردد. در روش پیشنهادی یک پنجره با طول مشخص بر روی سیگنال خام (بدون پیش‌پردازش) حرکت می نماید. در هر حرکت از سیگنال واقع‌شده در داخل پنجره عکسی گرفته می شود. هر تصویر به وسیله یک ماتریس 300×300 پیکسلی تخمین زده می شود. سپس به منظور ایجاد فضای ویژگی مناسب، به ازای هر تصویر، بردار ویژگی بر اساس طول منحنی آن توسعه می یابد. در نهایت از روش طبقه بندی kامین همسایگینزدیک به منظور طبقه‌بندی و شناسایی دپلاریزاسیون بطنی استفاده می شود. روش پیشنهادی به داده های طولانی مدت بانک اطلاعاتی هولتر بیمارستان دی تهران اعمال و مقادیر حساسیت و پیش بینی مثبت به ترتیب 93/99 و 88/99 حاصل‌شده‌اند.